"Będzie dobrze, kotku" Wioletta Sawicka

Autor: Wioletta Sawicka
Tytuł: Będzie dobrze, kotku
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka 

"Będzie dobrze , kotku" to drugi tom ciepłej powieści obyczajowej o typowych, ludzkich rozterkach.

Anna i Patryk to para, której życie pozwoliło na chwilę spokoju. Ona zajmuje się domem, on karierą. Chociaż Ania doskonale sprawdza się w roli żony i matki odczuwa monotonię i tęskni za pracą dającą satysfakcję i poczucie przydatności. Niestety jej mąż jest temu całkowicie przeciwny. Patryk decyduje się podjąć ostateczne kroki, by zatrzymać ukochaną na wyłączność.

"Czym jest Niepamięć? Zapomnianą wioską w Bieszczadach czy stanem, którego poszukuje mój umysł?"

Czytelnicy, którzy spotkali bohaterów w pierwszym tomie - "Wyjdziesz za mnie, kotku?" - zostaną mile zaskoczeni rozbudową bohaterów. Perypetie Anny i Patryka przepełnione są zazdrością, psychicznymi torturami i nie tak szczęśliwym życiem, jak można by przypuszczać. Pojawia się także inni bohaterowie, a każdy z nich zmaga się z zupełnie innym problemem, który autorka powoli przybliża czytelnikowi. Łatwo było mi zbliżyć się do bohaterów, zapoznać z nimi i zaprzyjaźnić, bo nawet nie chodzi o to, że ich postacie są wiarygodne - a są - oni wszyscy przede wszystkim są jak literackie odpowiedniki realnych ludzi.

Oczekiwanie od fabuły mocniejszych zwrotów akcji nie jest dobrym pomysłem. Książka pani Wioletty dotyka ludzkich relacji, tych w związku, pomiędzy przyjaciółmi i nieznajomymi, które wydarzyć mogą się każdemu z nas. Jednak autorka przedstawiła to w sposób, który zbliża do tematu, otwiera oczy i nakierowuje, a w żadnym wypadku nie nudzi. W czasie lektury niejednokrotnie stanęłam z bohaterami przed trudnym wyborem, mającym zmienić wszystko co do tej pory zbudowali, próbowałam odbudować skomplikowane relacje i żyć życiem zwykłych bohaterów. Pojawienie się rodzinnej tajemnicy nadało książce mocniejszego wydźwięku, postawiło kilka pytań i niekoniecznie podsunęło właściwe odpowiedzi.

"Leżeli pośród granatowej nocy, pod granatowym niebem, zapatrzeni w srebro nad głowami. I było to najbardziej romantyczne przeżycie, jakiego doznała."

Powieści obyczajowe zawsze czytam z wielką przyjemnością, bo zapewniają mi chwile utęsknionego relaksu. Seria pani Wioletty bardzo dobrze sprawdza się w duecie z kubkiem gorącej herbaty. Ludzkie rozterki, problemy i ich rozwiązania, a do tego przebojowi bohaterowie - wszystko to składa się na naprawdę spójną całość. Literatura kobieca wkracza na nowy, wyższy poziom.

Ocena: 5/6

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.