Przedpremierowo: "Sama się prosiła" Louise O'Neill

"Sama się prosiła" Louise O'Neill, Tyt. oryg. Asking For It, Wyd. Feeria, Str. 344
PREMIERA: 11 stycznia 2016r.

"Należę do tamtych chłopaków i czuję się tak, jak gdyby wypalili na mnie swoje piętno. Wycieli swoje imiona w moim sercu."

To nie jest pierwsza powieść dotykająca problemów nastoletnich bohaterów. To nie jest też pierwsza historia, która wzbudza kontrowersje. Ale to prawdopodobnie pierwsza taka przestroga, która z miejsca trafia do czytelnika, nawet tego dojrzałego, który już dawno przekroczył nastoletni wiek. Dlaczego? Przede wszystkim przez prawdę w rozgrywanych wydarzeniach.

O'Neill nie napisała grzecznej historii, która może kogoś zainteresuje, a może przejdzie bez echa. Autorka z impetem weszła do świata czytelnika, wdarła się do jego podświadomości i solidnie nim potrząsnęła. W tej historii nie znalazło się miejsca dla przyjemnych chwil, które mogłyby zrównoważyć trudny i brutalny temat. Nie tym razem - oto przed Wami historia ku przestrodze. Każdy z nas doskonale wie, że życie nastolatka to pasmo niekoniecznie poważnych problemów i zabawy bez końca, która pomoże nam zbudować niezbędna pozycję w grupie i zdobyć całą rzeszę znajomych. Niekoniecznie szczerych. Jednak czy beztroska takich chwil nie prowadzi do zagrożenia? Jak się okazuje - aż za bardzo, o czym na własnej skórze przekonała się główna bohaterka.

To już tradycja, że o trudnym temacie opowiada czytelnikowi sama postać. Bez tego powieść nie była by pełna a temat poruszony zaledwie powierzchownie. Nikt nie potrafi przekazać tylu ważnych emocji jak sam poszkodowany. Emma O’Donovan doskonale przedstawiła to co ją spotkało - zrelacjonowała wydarzenia na swój sposób, spokojnie prowadząc czytelnika przez swoją opowieść, która zaskakiwała na każdym kolejnym kroku i budziła żal do świata wobec takiej bezradności. Dziewczyna po jednej z szalonych imprez budzi się na progu własnego domu pozbawiona wspomnień z minionej nocy. Nie wie co się wydarzyło i nie potrafi zrozumieć, dlaczego ktoś wstawia na portal społecznościowy zdjęcia przyprawiające o zawrót głowy. Jej zdjęcia. Wszyscy znajomi, którzy do tej pory nie wahali się nazywać ją swoją przyjaciółką - milczą. Jednak szepty za jej plecami nie cichną, a ból i dezorientacja Emmy rosną z dnia na dzień.

Uwielbiam powieści emocjonalne. To one dają mi największą przyjemność czytania, choć takie jak powieść Louise O'Neill przyprawiają mnie również o całą masę refleksji. Autorka pokusiła się o napisanie bardzo szczerej historii opisanej z punktu widzenia głównej bohaterki, która szokuje ludzką okrutnością i przeraża brutalnością rozgrywanych wydarzeń. To nie jest łatwa ani przyjemna książka, ale bardzo ważna dla czytelników, którzy znajdują się właśnie w momencie dorastania. Warto już teraz sięgnąć po tą powieść i na podstawie losów Emmy przyjrzeć się swojemu życiu. Pomiędzy problemami nastolatki wypływają na jaw życiowe prawdy - kto nazywa się naszym przyjacielem a kto naprawdę nim jest? Jak bardzo okrutni potrafią być ludzie? Co trzeba zrobić, by zasłużyć sobie na piętno społeczne?

"Sama się prosiła" to powieść niesamowita. Naprawdę, naprawdę wartościowa, która przyprawia o zawrót głowy nadmiarem emocji i bezwzględnością otaczającego nas świata. Wielką odwagą wykazała się główna bohaterka, która mimo przeżyć stawiła czoła wyzwaniu i ze spokojem prowadziła czytelnika przez swoją walkę o utracone szczęście. Jestem pod ogromnym wrażeniem pełnowartościowej treści, która od pierwszej do ostatniej strony trzymała mnie w całej feerii emocji. Nie zapomnę o niej na pewno przez długi czas. Polecam!

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Feeria.