"Kiedy byłyśmy siostrami" Marie Jansen

"Kiedy byłyśmy siostrami" Marie Jansen, Tyt. oryg. Als wir Schwestern waren, Wyd. Prószyński i S-ka, Str. 424

"Kochana siostro, bez Ciebie dom jest dziwnie pusty. Vivi, zapomniałaś, co sobie kiedyś przyrzekłyśmy? Na dobre i na złe – ponieważ jesteśmy siostrami!"

Wielokrotnie przekonałam się, że literatura niemiecka ma mocną pozycję wśród innych powieści. Pośród grona moich ulubionych lektur znaczna część to ta, która przyszła do nas z niedalekiej granicy. Mam wrażenie, że wyróżnia się przede wszystkim jednym - głębią rozgrywanych wydarzeń.

"Kiedy byłyśmy siostrami" to spełnienie marzeń niemieckiej autorki o tym, by napisać własną sagę rodzinną. Cieszę się, że autorka zdecydowała się na przelanie na papier tego co działo się w jej głowie, bo powieść nabrała przez to większego znaczenia. Widać niemal na każdej stronie zaangażowanie, dopracowanie i realność rozgrywanych scen. Oczywiście nie mam tutaj na myśli, że wydarzenia mają swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości - nie, autorka jasno zaznaczyła, że to fikcja literacka od początku do końca, ale to nie zmienia faktu, że wypłynęła prosto z jej serca. Jestem pewna, że myślała o tej fabule od dawna, bo widać to po przelanej treści - jest głęboka i przemyślana w każdym detalu.

Fabuła oparta jest na silnej więzi rodzinnej, która skupia wokół siebie całą fabułę. Dwie siostry - Viviane i Elisabeth urodziły się w czasach, gdy życie nie było łatwe. Ich więź zostaje rozerwana wraz z wojną, ponieważ wydarzenia mają miejsce w Hamburgu, w roku 1916. Obie dziewczynki mieszkają w mieszczańskiej rodzinie i tam dorastają pod czujnym okiem opiekunów, ale nikt nie mógł przypuszczać, że wraz z dorosłością zmienią się ich poglądy. Choć obie dziewczyny są sobie bardzo bliskie, kierują się w życiu innymi priorytetami. To prowadzi do rozłamu i katastrofalnej w skutkach przyszłości. Choć jednocześnie nie mogę nie zauważyć, że przez wybory tych dam fabuła nabrała mocnego znaczenia - choć rzecz dzieje się w przeszłości, to łatwo można przełożyć nietrafne wybory na współczesność i utożsamić z wybraną bohaterką. Obie te kreacje są jasne w odbiorze i wiarygodnie przedstawione, więc to żadna trudność stanąć oko w oko z jedną z nich lub nawet z obiema, bo chociaż różnią się jak woda i ogień, to wciąż łączy je silna siostrzana więź - a tego nikt nie może im odebrać.

Powieść Jansen jest bardzo emocjonalna. Sama świadomość wojny i wydarzeń z tamtego czasu wzbudza wiele emocji, ale najwięcej uczuć kierowałam w stronę Viviane i Elisabeth. Pierwsza z nich: żywiołowa i rządna przygód podjęła decyzję o ucieczce z Phillipe’em, francuskim członkiem grupy cyrkowej. Trudno mi jednoznacznie stwierdzić czy podjęła złą decyzję, bo chociaż dalsze wydarzenia zmieniły moje postrzeganie tego mężczyzny: wciąż miałam przed oczami płomienne uczucie dziewczyny, która znalazła swoją upragnioną miłość. Nie można jej za to winić, bo w końcu szczęście należy się każdemu. To z kolei prowadzi do drugiej z sióstr - Elisabeth, która niestety nie doznała tyle dobra co Viviane. Bardziej zgorzkniała, osamotniona choć zamężna nie doznała szczęścia macierzyństwa. Jej marzenia po części spełniły się w momencie, gdy znalazła przed swoimi drzwiami malutką dziewczynkę. Pojęła decyzję, że nikomu jej nie odda, ale czy mała nie ma rodziców?

Historia niemieckiej autorki to życiowa przeprawa, w której wszyscy muszą pokonać mnóstwo niepowodzeń. Zwodnicze szczęście prowadzi do katastrofalnych w skutkach konsekwencji, a odwrócone wybory mogą okazać się niewystarczająca. "Kiedy byłyśmy siostrami" to historia miłości w każdej formie, przejmująca saga rodzinna, która wciąga do swojego świata na kilka cudownych godzin. Jestem pod wielkim wrażeniem i mam nadzieję, że na tym nie koniec i Mari Jansen zaproponuje nam jeszcze nie jedną równe dobrą lekturę.