Przedpremierowo: "Zaginione laleczki" Ker Dukey, K. Webster

"Zaginione laleczki" Ker Dukey, K. Webster, Tyt. oryg. Pretty Lost Dolls, Wyd. Niezwykłe, Str. 250
PREMIERA: 18 lipca 2018r.

"Chcę, by ktoś mnie zrozumiał – i pokochał – pomimo chaosu, który mnie otacza."

Szok, niedowierzanie i wielkie zaskoczenie przywitało nas w pierwszym tomie serii duetu Ker Dukey i K. Webster. Zakończenie "Skradzionych laleczek" przekonywało, że to jeszcze nie koniec budzących lęk wydarzeń. Czy kontynuacja serii ponownie nas zaskoczy? Czy i tym razem nasze serca rozpadną się na kawałki przebite strzałą skrajnie różnych, niemal drastycznych emocji?

Nie można rozpocząć lektury "Zaginionych laleczek" bez znajomości pierwszego tomu. Jednocześnie nie powinno się czytać "Skradzionych laleczek" bez kontynuacji pod ręką. Obie książki idealnie się ze sobą łączą, dopełniają wątki, mieszają emocjami - sprawiają, że nie sposób odejść od czytanej akcji choćby na moment. Z obawy, że coś nam ucieknie. Z lękiem, że być może czeka na nas zbyt wiele.

Tym razem pierwsze rozdziały zabiera Benny. Choć to spore zaskoczenie, zostaje dopuszczony do głosu i opowiada historię ze swojego punktu widzenia. To w pewnym sensie pozwala oczyścić sprzeczne emocje pozostałe po wcześniejszych wydarzeniach, przede wszystkim przez wzgląd na chorą psychikę tego bohatera, jego niemoralne (nienormalne?) zachowanie i motywację, jaka nim kierowała. I chociaż wciąż pozostaje wielki niesmak do jego postaci, nagle odraza miesza się z delikatnym współczuciem, gdy w końcu możemy zrozumieć przez co przeszedł.

Jednak to tylko chwila, a może nawet pozory. Szczególnie, gdy pojawia się Jade, ta która w pierwszej części myślała, że Benny to już przeszłość. Szybko przekonała się, że to zaledwie początek, który dziś ujawnił się przed czytelnikiem w niezwykle brutalnej formie. Relacja tej dwójki przyprawia o zawrót głowy, frustrację i czasami także brak zrozumienia, przyspiesza bicie serca i miejscami sprawia, że przestaje ono bić - należy zatem mieć stalowe nerwy, by poddać się historii zaserwowanej przez autorki. To thriller w czystej formie, mocny, dosadny i bardzo prawdziwy - kto wie, czy podobna historia nie dzieje się gdzieś w świecie? Wymieszany z motywem miłości tak silnej, że dodającej odwagi. Oraz z formą psychologicznych zagrywek, które mieszają nam w głowach.

Motorem napędzającym historię jest adrenalina. Strony przerzucają się same, mimo że czasami nie mamy ochoty czytać dalszej akcji, która gna na złamanie karku. Tuż po niej pojawia się obłęd. Czy Benjamin nie czai się czasem za rogiem? Czy w tym cieniu nie poruszył się człowiek? Czy dopadnie Jade? Czy dopadnie mnie? Na całe szczęście jest przecież Dillon, który nie cofnie się przed niczym, by odbić ukochaną z rąk oprawcy. Ale czy ma w sobie tyle siły, by wygrać z człowiekiem pozbawionych skrupułów i zahamowań?

Strach miesza się z histerią, ból kontratakuje nadzieję, psychika przestaje prawidłowo pracować. "Zaginione laleczki" to powieść dla odważnych, dla czytelników o mocnych nerwach. Duet autorek napisał fenomenalną serię, w której wszystko jest możliwe, która burzy mury i śmieje się schematom prosto w twarz. Mroczna, dziwna i bardzo specyficzna, balansująca na granicy mrocznego romansu i prawdziwego horroru. Tym, którym śmiałość pozwoli - gorąco polecam.