"Kontakt alarmowy" Mary H.K. Choi

"Kontakt alarmowy" Mary H.K. Choi, Tyt. oryg. Emergency Contact, Wyd. Zysk i S-ka, Str. 388

"Chcę być z kimś, z kim mogę rozmawiać. Z kimś, kto czuje się szczęściarzem, gdy mówię mu najokropniejsze i przerażające rzeczy o sobie."

Czasami warto zmienić coś w swoim życiu. Nawet gdy jest ono idealne. Zmiany są dobre. Wychodzą na lepsze. Pomagają odsunąć się od tego, co nie zawsze jest dla nas komfortowe. Przekonali się o tym bohaterowie powieści Mary H.K. Choi, którzy nieświadomie zdefiniowali wielu swoich rówieśników.

Nie byłam pewna co czeka mnie w powyższej powieści, ale przyznaję, że z dużą ciekawością sięgnęłam po ten tytuł. I nie małymi oczekiwaniami. Liczyłam na powieść trochę obyczajową, trochę nastoletnią i odrobinkę romantyczną. Niewiele się pomyliłam, ponieważ autorka połączyła ze sobą te trzy motywy dodając jeszcze coś od siebie: nawiązanie do rzeczywistości, odbicie zwykłego człowieka i jego wyborów na podstawie kolejnych wydarzeń w normalnym, znanym nam (nie przeidealizowanym) świecie. Dzięki temu całość wypadła naprawdę intrygująco. 

Historia sama w sobie opowiada o losach Penny, która do niedawna żyła z dnia na dzień i nie dostrzegała większych uroków życia. Monotonny czas liceum nie sprawił, że z nadzieją patrzyła na przyszłość. Nawet jej uroczy chłopak nie mógł odciągnąć jej myśli od nudy i stagnacji. Gdy pewnego dnia wyjeżdża na studia do Austin w Teksasie otrzymuje szansę zmian. Pytanie tylko - czy z niej skorzysta? Nie wie jeszcze, że niedługo jej droga przetnie się z drogą Sama, który również dąży do czegoś co nie jest jeszcze bliżej określone. Razem odnajdą wspólny język i odnajdą wzajemne zrozumienie.

Niestety to powieść na miarę współczesnych czasów. Napisana jest naprawdę dobrze i wciągająco, ale wychwala kontakt telefoniczny na którym bazują główni bohaterowie i pokazuje, że relacje twarzą w twarz odchodzą w niepamięć. To smutne, ponieważ kompletnie nie odnajduję się w takim świecie, ale muszę przyznać, że motyw podjęty przez autorkę był dla mnie zrozumiały i realny. Zmieniają się czasy, zmieniają się ludzie. Opierając się na technologii mamy w końcu świadomość, że smartfony odbierają nam coś z rzeczywistości i gdy widzimy jak Penny i Sam doskonale się rozumieją chowając za ekranami swoich telefonów coś w nas (przynajmniej we mnie) pęka. Bo czy nie byłoby cudownie, gdyby takie zrozumienie zbudowali pomiędzy sobą w realnym świecie? Gdyby mogli na sobie polegać, przytulić się czy choćby dotknąć? Łatwo jest żyć w ukryciu, ale dlaczego nikt nie ma odwagi z tej dwójki, by wyjść o krok dalej?

Tak, zaangażowałam się w tą powieść nie na żarty. Z jednej strony kibicowałam tej nieporadnej dwójce ile sił, z drugiej miałam ochotę porządnie nimi potrząsnąć. Ale bez względu na moje wewnętrzne rozterki polubiłam Penny i Sama, szczególnie dzięki podziałowi na ich punkt widzenia w postaci narracji. Lubię takie zabiegi, bo dużo wyjaśniają i zbliżają nas jednocześnie do bohaterów a przyznaję, że autorka ma rękę do kreowania wiarygodnych bohaterów i wydarzeń, więc to wszystko ładnie się ze sobą połączyło tworząc kompletną całość. 

"Kontakt alarmowy" to książka bardzo prawdziwa, życiowa i to podobało mi się w niej najbardziej. Nie przekłamuje rzeczywistości, pokazuje nieporadne kroki naszych bohaterów, ich rozterki, problemy, smutki i troski. Doskonale niedoskonała. Myślę, że każdy z nas powinien dać jej szansę, bo uczy nas jak traktować drugiego człowieka, pokazuje że nie tylko my mamy obawy i boimy się stawić czoła przeciwnościom. Uświadamia nam, że po drugiej stronie też stoi człowiek.