"Współlokatorzy" Beth O'Leary

"Współlokatorzy" Beth O'Leary, Tyt. oryg. The Flatshare, Wyd. Albatros, Str. 432

"Czuję ukłucie miłości. Może to tylko kolka, trudno ocenić na tym etapie związku, ale mimo wszystko."

Czy można dzielić to samo pomieszczenie, ten sam pokój i nic do siebie nie czuć? A może to tylko kwestia czasu, gdy pojawi się wielkie uczucie?

Kiedy decydowałam się na lekturę Beth O'Leary nie spodziewałam się atrakcji jakie w niej zastanę. Bez oczekiwań za to z potrzebą odnalezienia dobrej historii zmierzyłam się z przesympatyczną, uroczą i zabawną opowieścią o dwójce pogubionych bohaterów. Autorka zerwała ze wszystkimi zasadami, napisała powieść pozbawioną schematów i zrobiła to z takim wdziękiem, że nie sposób odmówić jej powieści wszystkiego co najlepsze. To lektura, która nie tylko pozytywnie mnie zaskoczyła, ale zabrała w wir przygody, której na pewno szybko nie zapomnę.

To opowieść poświęcona Tiffy i Leonowi. Ona pilnie potrzebowała taniego mieszkania. On pilnie potrzebował pieniędzy. Dlatego zawarli pewien układ. Pracując w różnych godzinach zdecydowali się dzielić jedno mieszkanie. On miał odsypiać nocne zmiany w ciasnej kawalerce, w ciągu dnia. Ona mieszkałaby tam przez resztę czasu. Jednak z czasem zaczynają dostrzegać siebie nawzajem, chociaż mieli być dla siebie obcy. Czy jedno mieszkanie może połączyć dwójkę różnych sobie ludzi?

Połączenie lekkości oraz poczucia humoru z poważnymi tematami zaowocowało powieścią wyjątkową w każdym szczególe. Niewiele mogę zdradzić, by nie wyjawić sekretów tej dwójki a i samodzielne odkrywanie ich losów wydaje się największą przygodą. Zdradzę jednak, że to jedna z tych powieści przy których czas na moment przestaje płynąć, liczy się wyłącznie tu i teraz, czyli wyjątkowa, przejmująca, pozbawiona schematów opowieść Tiffy i Leona. W tej książce jest wszystko możliwe a przygoda tej dwójki chociaż wydaje się niewiarygodna ani na moment nie zbacza z torów realnej powieści. 

Nie da się nie polubić głównych bohaterów. To oni są centralnym punktem powieści od którego wszystko zależy. Oryginalność Tiffy widać na każdym kroku, ale to dobra dziewczyna, sympatyczna i bardzo pewna siebie. Jest przy tym niesamowicie ludzka - ma swoje słabostki, wady jak każdy z nas. Przeszła wystarczająco dużo, by czuć się niepewnie a mimo wszystko radzi sobie jak może. Podobnie jest z Leonem, który chwyta za serce od pierwszych stron. Pełen empatii, otwarty na drugiego człowieka nie pozostaje obojętny na jego krzywdę. Ta szczerość, która przez niego płynie wzrusza i skłania do myślenia czy i my nie powinniśmy postawić się na jego miejscu. Walczył o brata kosztem swojego osobistego życia. Jak zatem go nie kochać? Jak nie doceniać to serce otwarte na dłoni?

Nie mogę przestać się zachwycać. "Współlokatorzy" to najlepsza powieść jaką ostatnio przeczytałam. O ile nie najlepsza w ogóle. Zabawna i wzruszająca, mądra szczera oraz dojrzała. Nawiązując do wielu współczesnych problemów nie zapomina o tym, by dostrzec człowieka w drugim człowieku oraz wyciągnąć pomocną dłoń. Beth O'Leary od dziś zajmuje honorowe miejsce na półce moich ulubionych autorów i nie pozostaje mi nic innego jak ogłaszać dookoła, że to powieść, którą koniecznie musi poznać każdy. Bez wyjątków!