"nie znajdę właściwych słów."

Autor: Deborah McKinlay

Tytuł: Cała nadzieja w Paryzu

Tytuł oryginału: That Part Was True

Wydawnictwo: Feeria

Liczba stron: 270

Kiedy Eve Petworth pod wpływem niespodziewanego impulsu wysłała list do Jacksona Coopera, autora książki, w której oczarowała ją scena kulinarna nie spodziewała się tego, jak szybko rozwinie się ta znajomość. Obydwoje mają ze sobą wiele wspólnego: ciężkie chwile w małżeństwach, które koniec końców nie przetrwały swojej próby, miłość do gotowania i każdego dnia dająca się we znaki samotność. Los sprawi, że pozorna wymiana zdań zacznie przekształcać się w coś znacznie większego i głębszego niż mogli przypuszczać. Pytanie tylko, czy strach przed nieznanym pozwoli im na nowo odkryć to co stracili?

"Drogi Jacku, nie, nie gotuję zawodowo. /Eve Petworth,

Zatem z miłości? /Jack,

Dla uspokojenia nerwów, uporządkowania, ukojenia. A Pan?

Z miłości."

Chociaż głównym tematem książki jest znajomość Eve i Jacksona to ich wymiana zdań czy poglądów ogranicza się do absolutnego minimum. W dodatku w dużej mierze relacja tych bohaterów to wyłącznie swobodna korespondencja w postaci zaledwie kilku pospiesznie napisanych zdań, będąca przerywnikiem w życiu bohaterów. Eve jest bardzo przytłaczającą postacią, emanującą wielką biernością i brakiem ochoty na życie. Boi się zmian, dopuszcza do siebie ataki paniki i nie potrafi kompletnie wziąć się w garść, chociaż przed nią wiele dni przygotowań przed nadchodzącym ślubem córki - wbrew pozorom, chodzącej perfekcji. Jedynym jasnym punktem jest Jackson, starający się odbudować swoje rozbite życie i znaleźć sens, który utracił jakiś czas temu. To on nieustannie wychodzi z inicjatywą kierowaną w stronę Eve i robi wszystko, by uzyskać od niej kolejną, listowną odpowiedź.

Trzecioosobowa narracja z pojawiającym się motywem korespondencji.

Nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że kompletnie nie wiem o czym czytam. Miała być wielka przygoda w Paryżu, miłość i mnóstwo przepysznych dań. Nie doszukałam się niczego. Fabuła oparła się na równomiernie prowadzonych wydarzeniach głównych bohaterów i opisie ich życia, które w najmniejszym stopniu nie było ani ambitne, ani na tyle fascynujące by chcieć o nim czytać. Zapowiadające się chwile pełne smakowitych potraw skupiły się wyłącznie na ich opisie, a jedynie na zakończenie podarowano czytelnikom dwa przepisy dla zainteresowanych. Bez wątpienia całą fabułę uratowały uczucia, które wypełniły książkę po brzegi i jej nudną formę wzbogaciły o przemianę bohaterów, którzy dążąc do zmian natrafili właśnie na siebie. Myślę, że wielu z Was zaskoczy zakończenie książki.

"Możesz pozwolić sobie na ten luksus, ale nie marudź i nie jęcz z tego powodu."

"Cała nadzieja w Paryżu" jednak trochę mnie rozczarowała. Liczyłam na wielkie chwile uniesień i pełnie szczęścia, na którą wskazywała niezwykle klimatyczna okładka. W rzeczywistości to bardzo przytłaczająca książka, emanująca ogromnym smutkiem i biernością ze strony bohaterów, szybko wpływająca na nastrój czytelnika. Dopiero druga połowa książki obfituje w cieplejsze wydarzenia. To doskonała lektura na nadchodzące dni, z kubkiem herbaty i ciepłym kocem na pewno zapełni czas i udowodni, że czasem warto zmienić siebie.

Ocena: 3/6

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Feeria.