"Miłość to nie choroba."

 Autor: Rachel Hartman

Tytuł: Serafina

Tytuł oryginału: Seraphina

Wydawnictwo: MAG

Liczba stron: 472

Królestwo Goreddu, to miejsce gdzie na równi ze sobą żyją ludzie i smoki. Zawarty wiele lat temu pakt porozumienia wciąż obowiązuje, jednak pokój pomiędzy rodami pozostaje niepewny. Kiedy ginie członek rodziny królewskiej, podejrzenie o jego śmierć pada na smoka. Oskarżenie poważnie wstrząsa i tak kruchym już traktatem pomiędzy rasami. W sam środek wydarzeń trafia Serafina, nowa utalentowana muzyczka. Wkrótce sama angażuje się w śledztwo i odkrywa mroczny spisek. Czy uda jej się przechytrzyć mordercę?

"Smoki nie mają dusz. Nikt nie oczekuje od nich pobożności."

Serafina to tytułowa, a za razem główna bohaterka książki wokół której toczy się cała akcja. Dziewczyna skrywa tajemnicę, o której wiedzą nieliczni - jest pół smokiem, pół człowiekiem. Skrywany sekret sprawia, że jest cichą, wycofaną bohaterką, którą przepełniają liczne obawy. Musi także walczyć z odziedziczonym przez matkę genem smoków wywołującym wizje. I tutaj zaczyna się ta przyjemna część książki. Serafina, pragnąc uporać się z własnym umysłem tworzy w głowie Ogród Grotesek i umieszcza w nim wszystkich zdeformowanych członków wizji. Ten motyw wypadł rewelacyjnie - niestety został okrojony do minimum. Serafina codziennie zagląda do umysłu, by skontrolować postacie a sam czytelnik odczuwa przy tym wszystkie towarzyszące jej emocje - niepewność, zaciekawienie i nawet strach wiążący się z jedną postacią. Z czasem rozwiązuje zagadkę swojego Ogrodu Grotesek, ale autorka pozostawiła ten motyw otwarty i do końca nie wyjaśniony.

Wychodziłam z założenia, że ta książka w dużej mierze będzie opierała się na smoczym motywie. Czy czasami nie wskazywała na to bajeczna okładka? Zaczęło się naprawdę dobrze - pojawił się niecodzienny motyw smoków, które mogą zmieniać się w ludzką postać. Chociaż sama przemiana nie jest skomplikowana, to smokom bardzo trudno zaakceptować ludzkie uczucia i emocje, którymi w smoczej skórze się nie kierują. W książce bardzo dobrze widać różnicę, kiedy postacie smoków muszą uporać się z sytuacjami w których odczuwają radość, smutek czy miłość. Jednak jako ludzie nie zyskują przychylności społeczeństwa, które wyraźnie się ich obawia mimo zawartego porozumienia pomiędzy dwoma gatunkami - ludzi i smoków. Ten motyw ratuje wymieniony przeze mnie brak zrozumienia smoków co do ludzkich zachować, który naprawdę dobrze wypadł. Jednak to wszystko co mogę napisać o głównym motywie książki. Zdecydowanie za wąsko rozwinięty i za mało smoków w smokach.

"Wszyscy byliśmy potworami i bękartami, i wszyscy byliśmy piękni."

"Serafina" kryje w sobie wielki potencjał, który po prostu nie został wykorzystany. Kto wie, może w dalszych częściach autorka nadrobi to co straciła w tomie pierwszym. Niestety ja już nie jestem tak pozytywnie nastawiona na kontynuacje po przygodzie z pierwszą częścią. Książka jest bardzo intensywna, przepełniona trudnymi nazwami i za długimi imionami, zabrakło w niej zapowiedzianej intrygi i okrojono wszystkie motywy. Miałam wrażenie, że czytając błądzę myślami wszędzie, gdzie to możliwe, żeby tylko odpocząć trochę od fabuły.

Ocena: 3/6

Za egzemplarz dziękuję niezastąpionej M.!