"Jedenaście tysięcy dziewic" Joanna Marat

"Jedenaście tysięcy dziewic" Joanna Marat, Wyd. Prószyński i S-ka, str. 454

Pierwsze spotkanie z tą książką było dla mnie jednym wielkim znakiem zapytania. Okładka sugerująca opowieść o, no właśnie, o czym? Kobietach, trudach życia? Tytuł wskazujący na trudną problematykę, czy może ironia sama w sobie? Opis na okładce wskazujący na powieść o rodzinnej sadze, a może o historii jednej bohaterki? Nie wiedziałam na co się piszę sięgając po książkę pani Marat, ale na pewno nie spodziewałam się tego co mnie czeka.

Historia sięga czasów II wojny światowej, zagląda do roku 1945 i przedstawia Gdańsk w rękach radzieckich żołnierzy, by zaraz po tym przeskoczyć do 1946 roku, który połączył ze sobą wiele kobiet w sposób, o którym nie można zapomnieć. Pojawia się Anka - wnuczka jednej z kobiet, ale również jest Monika czy Gosia i wiele innych, z których każda ma swoje życie, marzenia i demony z którymi się zmaga. Jedną z nich porzucił mąż, by trafić w ręce drugiej, a ta z kolei poświęci dla niego wszystko - nawet swój biust.

"Mniej znaczy więcej. Im mniej słów, tym większa szansa, że tego przedpołudnia wszystko skończy się dobrze."

Ile kobiet w tej książce, tyle wątków. A każdy z nich intrygujący, magnetyczny, wciągający. Każda z tych historii łączy się ze sobą w tylko sobie znany sposób przedstawiając losy bohaterek, których życie zostało naznaczone przez przeszłość oraz własne, często niezwykle trudne decyzje. Autorka osiągnęła mistrzostwo w kreacji postaci - powołując do życia całą masę bohaterów, do każdego z nich podeszła w sposób indywidualny i nadała swoim bohaterom odrębne cechy. Dzięki temu nie miałam najmniejszego problemu z wczuciem się w ich sytuacje, zgłębieniem w historii czy utożsamieniem z tymi kobietami. Tutaj bohaterowie żyją, naprawdę żyją - są tacy, a nie inni, popełniają błędy i chociaż starają się na nich uczyć, ciągle nie wszystko układa się po ich myśli. A w tle, obok życia jest też historia Gdańska, który dopiero zaczął kształtować swoją odrębność ze swoją historią i planami. Opisy miejsc i wydarzeń okazały się tak bardzo plastyczne, że odczucie na skórze opisywanego chłodu czy lekkiego wiatru było rzeczą całkowicie naturalną.

Książka kryje w sobie urok, który toruje sobie drogę do świata na każdym kroku i oplata czytelnika w sposób całkowicie naturalny i nie wymuszony. Opowiada historię bez upiększeń, autorka posługuje się lekkim i dosadnym językiem, który doskonale trafia do czytelnika i nie boi się przy tym użyć ironii przemieszanej z dużą dawką sarkazmu. Świat bez upiększeń? Proszę bardzo, pani Marat wie jak zachwycić czytelnika stylem, językiem i niebanalną treścią. Klasa sama w sobie to precyzja z jaką została dopracowana i zaplanowany każdy, nawet najmniejszy szczegół. "Jedenaście tysięcy dziewic" to książka, której osadzenie w ramach jednego gatunku byłoby wielkim niedopowiedzeniem. Tutaj styka się ze sobą wiele światów, saga rodzinna przeplata się z powieścią obyczajową, a ta z kolei przywodzi na myśl historyczną opowieść, by zaraz po tym przeistoczyć się w dramat z lekkim zabarwieniem romansu. Ciężko określić w którym kierunku zmierza opowieść, ale łatwo zauważyć, że jaki by nie obrała, w każdym wybada doskonale.

"Nie przypominać sobie wszystkich złych rzeczy. Zająć się pracą. Bo tylko to było naprawdę ważne w jego życiu."

"Jedenaście tysięcy dziewic" to książka, która całkowicie burzy mury utartych schematów. To całkowity powiew świeżości wśród wszelkich rynkowych nowości. Idealna, wyjątkowa, dosadna i prawdziwa. Co mogę więcej napisać? Autorka stworzyła historię, której nie wypada nie znać. Gwarantuję, że niezależnie od gatunku, który preferujecie, książka wywrze na Was ogromnie wrażenie - takie są właśnie lektury z najwyższej półki. A może "Jedenaście tysięcy dziewic" sięga jeszcze wyżej?

Ocena: 6/6

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.