"Krew na śniegu" Jo Nesbø

"Krew na śniegu" Jo Nesbø, Tyt. oryg. Blod på snø, Wyd. Dolnośląskie, Str. 164

Olav zarabia na życie jako płatny zabójca i nie czuje się szczególnie źle z tego powodu. Nie ma nikogo, bo rodzina i przyjaciele to dla niego zupełnie odległa historia.  Kiedy spotyka kobietę swoich marzeń jego świat się zmienia. A później ponownie, gdy dowiaduje się, że jest żoną jego szefa. I jeszcze raz, gdy dostaje zlecenie, by ją zabić.

"Nie żebym wierzył w poetów. W każdym razie nie bardziej niż w duchy."

Jo Nesbø, do tej pory znany był z niezwykłych kryminałów, które fabułą wciągały do świata knowań i przestępstw a zakończeniem zwalał z nóg. A jednak jego najnowsza powieść różni się od tych, które napisał do tej pory. Po pierwsze, objętością przywodzi na myśl raczej opowiadanie, niż wielowątkową fabułę. Po drugie skupia się tylko na jednym motywie - miłości zakazanej. Po trzecie - zmienia tory i zbacza z kryminalnego kierunku na drogę sensacji i akcji. Jednak nie zmieniła się jedna podstawowa i niezwykle ważna rzecz - styl autora, który tak jak w pozostałych tomach wciąga do fabuły, pobudza wyobraźnie i intryguje od początku do końca.

Olav jako narrator powieści otwiera okno na świat płatnego mordercy. Ujawnia przed czytelnikiem swoją mroczną stronę, ale pokazuje też, że jest zwykłym człowiekiem - z problemami i marzeniami. Cofa się do historii, kiedy to wszystko miało początek oraz opisuje współczesne wydarzenia, które są dla niego całkowitą nowością. Razem z bohaterem starałam się odnaleźć w tej sytuacji i poznać jego podejście, które czasami zastanawiało a czasami było całkowicie zrozumiałe. 

Akcja płynie szybko, choć miesza się z momentami refleksji i zadumy. Okrutny los został tutaj postawiony w naprawdę niekorzystnym świetle, autor opisał miłość zakazaną i niedopuszczalną prezentując ją w krasie wielkich uczuć tworząc opowieść o marzeniach i emocjach. Znając już Nesbø z jego poprzednich powieści wiem, że uwielbia tworzyć bohaterów z jasno wytyczoną misją - nie rzadko okrutną w skutkach dla samego bohatera. Muszę przyznać, że chociaż tym razem wybrał sobie błahy i typowy temat, spisał się naprawdę dobrze - udowadniając, że z powielanych schematów można stworzyć niebanalną opowieść.

"Czasami dobre wiadomości bywają tak niewiarygodnie dobre, że są złe."

Z przekąsem nie zgodzę się z fanami autora, którzy uważają najnowszą jego powieść za najgorszą.  Owszem, lektura wypadła blado na tle jego pozostałych książek, ale prezentuje sobą zupełnie nową stronę, w którą zmierza Nesbø. "Krew na śniegu" to jednowątkowa historia miłości niemożliwej umieszczona w ramach sensacji, nie kryminału. Wciąga, ciekawi i sprawia, że nie sposób nie polubić głównego bohatera. Jestem zdecydowanie na tak i już wyczekuję drugiego tomu.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskie.