"Surogat" | "Taktotu" - niebanalny literacki eksperyment

"Surogat" Witold Tauman, Wyd. Oficynka, Str.141
"Taktotu" Jakub Dąbrowski, Wyd. Oficynka, Str. 110

"Poczuje się zagubiona. Czego on od niej chce, cholerni artyści, zawsze ta sama historia."

 Lubię eksperymentować, szczególnie jeśli chodzi o nowe gatunki literackie, więc kiedy pojawiła się możliwość poznania powieści, z jaką jeszcze nie miałam do czynienia - postanowiłam zaryzykować. Cykl książek, które widzicie powyżej, to nietypowy literacki eksperyment, w którym nic nie jest takie, jakie wydaje się na pierwszy rzut oka. Dwa pierwsze - a niebawem do grona dołączy również trzeci - tomy cyklu to skomplikowana gra, w której zadaniem czytelnika jest odnalezienie sensu i poskładanie całość w kompletną opowieść. Trylogia zmusza do myślenia, intryguje i pobudza wyobraźnie - mnóstwo symboli, ukrytych aluzji i niedopowiedzeń: właśnie to czeka na czytelnika, który nie boi się wyzwań. Wejdziecie do gry?

Pamiętajcie, że w tych książkach wszystko jest fikcją. Łącznie z autorami. Nie możliwe? A jednak. Zacznijmy od początku. Wyobraźcie sobie, że lekarz oznajmia Wam, że cierpicie na nieuleczalną, śmiertelna chorobę. Jak wówczas postąpicie? Może tak jak bohater "Surogat", który... no właśnie? A może pomyślcie, co zrobilibyście, gdyby pewnego dnia Wasz sen został przerwany przez odgłos pędzącego pociągu, w którym niespodziewanie się znaleźliście? Tak poczuł się bohater książki "Taktotu", który został zaangażowany w nietypowe śledztwo. Oto seria, w której każdy ruch ma podwójne znacznie a w zrozumieniu fabuły nie pomaga ani tekst, ani autor.

"Tak być nie może. On nas znieważa!"

Dwa pierwsze tomy, chociaż różne fabułą, przypominają ten sam zarys. Przyznaję, że wielką trudnością było dla mnie odnalezienie się w fabule i poskładanie wszystkich elementów tej skomplikowanej układanki. Dałam się namówić, bo jestem wielbicielką zagadek i chociaż na początku nie byłam przekonana do treści, już po zakończeniu obu tomów nie żałuję swojej decyzji. To przede wszystkim coś nowego, niebanalnego, gdzie czytelnik nie jest jedynie biernym obserwatorem a bohaterem najbardziej zaangażowanym w fabułę. Nie martwcie się, że wszystko Was przerośnie - obie książki liczą niewiele stron, tak by pobudzić zmysły, ale w żadne sposób nie zanudzić czytelnika. Ja osobiście na pewno dam się namówić na trzeci tom cyklu, a Wy?

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Oficynka.