"Sekrety letniej nocy" Lisa Kleypas

"Sekrety letniej nocy" Lisa Kleypas, Tyt. oryg. Secrets of a Summer Night, Wyd. Prószyński i S-ka, Str. 384

"– Nie chcę miłości – powiedziała, dotknięta jego słowami. – Chcę tylko… – Urwała, czując w piersi nagły ból w postaci nieznośnego zimna. Spojrzała w jego nieodgadnione oczy i powtórzyła: – Chcę tylko…"

Wiele dobrego słyszałam o powieściach Lisy Kleypas, ale nigdy nie było mi po drodze do jej lektur. Tym razem skusiłam się opisem, który nie wiedzieć dlaczego skojarzył mi się z motywami wyciągniętymi rodem z powieści sióstr Bronte. Uwielbiam przenosić się do przeszłych czasów, gdzie królowały dworskie intrygi, a społeczność podzielona na mocno zarysowane warstwy społeczne konkurowała ze sobą na salonach. A o co w tym wszystkim chodzi? Zawsze o miłość - a i tym razem nie mogło być inaczej.

XIX-wieczne romanse historyczne to książki, po które sięga się przede wszystkim dla odstresowania i miłośnicy tego gatunku wiedzą, że to faktycznie najlepszy wybór na późne, spokojne wieczory. Tym razem nie tylko poznajemy salonowe intrygi wyższych sfer, ale i cztery młode - a jednak - stare panny, które swoją zrzędliwością doprowadzają czytelnika na skraj załamania nerwowego. Zamiast walczyć o swoje, wybierają ciemne kąty w czasie organizowanych balów, ale wszystkie uparcie utrzymują, że szukają mężów. Właściwie to i panowie nieszczególnie ciągną do panien. Jednak w roku 1843 następuje moment przełomowy - wszystkie cztery panny spotykają się wspólnie i podejmują konkretną decyzję: dość smutków, czas wziąć los w swoje ręce.

Jak wiadomo - bale to najlepsze miejsce do upolowania męża godnego damy. Jedna z sojuszniczek - Annabelle Peyton wie, że jedynie bogaty i szlachetnie urodzony mężczyzna da jej szczęście i właśnie takiego szuka. Jednak absolutnie nie myśli o Simonie Huntcie, który jako jedyny zwraca na nią uwagę. Cóż to za kandydat: bogaty i całkiem przystojny, ale jednak z niższej warstwy społecznej? Na całe szczęście już niebawem ostatni bal w sezonie, a tam u lorda Westcliffa, będzie można pokazać swoje wdzięki.

I proszę - oto przepis na zaskakująco błyskotliwą historię, w której prym wiodą stare panny. Fabuła nie ucieka w boczne wątki, utrzymuje tylko jeden motyw poszukiwania męża dla Panny Annabelle i wraz z pozostałymi, poznanymi nowymi przyjaciółkami zarzuca sieć na przystojniaka, który wypadnie najbardziej korzystnie. A przy tym nie brakuje emocjonujących, zmysłowych scen miłosnych, do których autorka ma wielkie upodobanie. Autorka pisze lekko i dowcipnie, jednak pojawił się tutaj również mały minus dla całej fabuły - opisy czasami się dłużyły, nudziły, nie wzbudzały takiej ciekawości jak powinny a same bohaterki, mimo że wykreowane całkiem przyjemnie, swoimi czynami drażniły czytelnika lubiącego siłę i pewność siebie. Nie jest to wielki minus, jednak widoczny na tle całej, wbrew pozorom, ciekawej opowieści.

"– Kocham cię, do cholery.
– Jak bardzo?
– Bezgranicznie. Wiecznie.
– Ja kocham ciebie bardziej [...]"

Dla fanów powieści romantycznych osadzonych w przeszłych czasach - historia jak znalazł. Subtelna i zabawna, a jednak z mocno zarysowanymi scenami miłosnymi, gdy tylko jest ku temu potrzeba. Nie każdy jednak zagustuje w twórczości Kleypas. Powinniście jednak dać jej szansę, jeśli nie spróbujecie - nigdy nie dowiecie się czy ta historia jest właśnie dla Was.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.