"W sercu oceanu" Elvira Menéndez

"W sercu oceanu" Elvira Menéndez, Tyt. oryg. Elvira Menéndez, Wyd. Czarne, Str. 544

"- Z tego, co wiem, ona sama kąpie się raz na tydzień, potem niewolnica opryskuje jej ciało wodą różaną, którą wypluwa z buzi.

- Na gołe ciało...?

- Tak sądzę.

- Boże miłosierny!"

Elvira Menéndez ma bardzo specyficzny styl pisania - jeśli nie będziecie mogli odnaleźć się w powieści na samym początku, nie skreślajcie jej tak łatwo. Mi również trudno było się odnaleźć na pierwszych stronach i miałam chwilę słabości, kiedy chciałam po prostu rozstać się z lekturą, ale tego nie zrobiłam - i na dalszych stronach historii zaczęłam już odnajdować wartości i ciekawych bohaterów, które przekonały mnie do kontynuowania lektury.

Lubię książki historyczne, bo zawsze przenoszą mnie do świata o którym marzę. Nie wiem dlaczego, ale ciągnie mnie do przeszłości bardziej, niż do tego co obiecuje nam przyszłość. Dlatego raz po raz decyduję się na powieści z różnych wieków, więc tym razem skusiłam się na XVIw, w którym Korona Kastylii prowadzi intensywny podbój Nowego Świata. Brzmi trochę nudno, prawda? Niestety tak zawsze zapowiadają się lektury z gatunku historycznego, ale nie zawsze musi być tak, jak się wydaje. Dobrze napisane wydarzenia mogą intrygować i kusić czytelnika dalszą lekturą i zanim się obejrzymy w głowie mamy sporo faktów z przeszłości a i lektura zmieni nasze podejście do gatunku. Niestety z powieścią "W sercu oceanu" było tak pół, na pół. Czytając o decyzjach podejmowanych przez Karola V, który chciał wprowadzić chrześcijaństwo w odległych rejonach imperium byłam naprawdę zaintrygowana losami bohaterów i tym, czy ich przedsięwzięcie osiągnie zamierzony skutek. Pamiętajcie, że w ówczesnych bohaterom czasach nic nie było takie łatwe, ponieważ każdy pomysł spotykał się z falą krytyki tych, którym w niesmak były zmiany mogące pokrzyżować ich egoistyczne plany.

"W sercu oceanu" to powieść, która trafi przede wszystkim do kobiet. Aby zapobiec mieszaniu się krwi kolonizatorów z tubylcami, hiszpańska Rada do spraw Indii wysyła do Ameryki pierwszą ekspedycję kobiet w historii: osiemdziesiąt dziewcząt pochodzących z najznakomitszych rodzin szlacheckich, które utraciły swe fortuny na skutek kryzysu dotykającego wówczas Hiszpanię. Przedstawione wydarzenia mocno wpływają na odbiór przez czytelnika, jednak pojawia się największy problem tej historii - ciekawy temat został przytłumiony słabym stylem autorki, pozbawionym wyrazu i emocji, przez to zamiast intrygować, powieść w kilku momentach miała postój i nudziła. Nie chcę Was zrazić do lektury, bo pojawiły się intrygujące sceny namiętności, obecna była wielka przygoda a i wielu bohaterów mocno mnie do siebie przekonało, ale ta płaskość rozgrywanych scen ciągle siedzi mi w głowie i rzutuje na całe postrzeganie fabuły.

Czuję się odrobinę rozczarowana tą historią. Mam wrażenie, że autorka nie do końca potraktowała temat poważnie i chociaż jej powieść okazała się ciekawa to zdecydowanie zbyt mało otrzymałam płynnych scen i wielowątkowych wydarzeń. Byłam przekonana, że czeka mnie wielka przygoda - wzloty i upadki głównych bohaterów, niekończące się rozterki i wielkie uniesienia. A w końcowym rezultacie otrzymałam dobrze napisaną historię, tylko pozbawioną życia. To trochę rozczarowujące, bo przecież książka napisana została przez hiszpańską autorkę, więc wydawałoby się, że płomienny romans i skrajne emocje powinny być elementem obowiązkowym tej powieści. Jednak "W sercu oceanu" może zaciekawić czytelnika, który lubi powieści tego typu - nie chcę Was całkowicie odstraszyć od tej historii, bo jest w niej pewien potencjał, tylko niestety nie wykorzystany do końca. Nie żałuję, że rozpoczęłam przygodę z tą książką i cieszę się, że mogłam ją przeczytać do końca, ale wybór pozostawiam Wam. Zdecydujecie się?

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Czarne.