"Dziewczyny" Emma Cline

"Dziewczyny" Emma Cline, Tyt. oryg. The Girls, Wyd. Sonia Draga, Str. 360

"Nie potrafiłam stwierdzić, jak długo tam siedziałyśmy, obie odcięte od rytmów normalnego życia. Ale tego pragnęłam – żeby nawet czas odczuwać inaczej i na nowo, żeby wypełniało go wyjątkowe znaczenie. Jakbyśmy we dwie przebywały w tej samej piosence."

Evie poznajemy w wieku czternastu lat, kiedy stanowi przykład typowej nastolatki - podkochuje się w bracie swojej najlepszej przyjaciółki, niewinnie idzie przez życie niczego nie oczekując i chociaż nie czuje wsparcia ze strony rodziny, nic nikomu nie mówi. Więc gdy pewnego dnia trafia na grupkę dziewczyn - przebojowych, walecznych, chcących czerpać z życia garściami, decyduje się do nich przyłączyć. Za wzór stawia sobie Suzanne i postanawia, że zrobi wszystko, by ktoś w końcu ją dostrzegł.

Historia Evie zaczęła się bardzo niewinnie. Pochodząca z rozbitej rodziny dziewczyna miała wszystko co chciała, jednak brakowało jej wsparcia rodziców, a w połączeniu z młodym wiekiem sprawiło, że dziewczyna w końcu się zbuntowała. Jednak dalsze wydarzeni nie były już tak łatwe w zrozumieniu i wymagały mojego większego zaangażowania. Evie powoli zaczyna odnajdować się w nowym towarzystwie, zaczyna czuć się jak dziewczyna i dostrzega subtelne sygnały przynależności do nowego miejsca, ale nie potrafi spojrzeć na rozgrywane wydarzenia z góry. Nie rozumie, że warunki brudu i ubóstwa to nie kwestia biedy, ale podejście Russella - szefa grupy, który doskonale wie jak namieszać innym w głowach, by ludzie zrobili wszystko o co ich poprosi. Dlatego młodziutka bohaterka szukając własnego miejsca w świecie równie łatwo daje się podejść mężczyźnie, który w oczach postronnego obserwatora budzi niepewność i strach.

Chociaż Evie przejęła pierwszoosobową narrację i pozwoliła by czytelnik łatwiej poznał jej świat poprzez przedstawienie własnego spojrzenia, to historia wcale nie jest taka łatwa. Nietypowa budowa zdań i spokojne prowadzenie fabuły na pierwszy rzut oka w ogóle nie łączą się z bulwersującym tematem. Bo chociaż Cline utrzymała swoją powieść w fikcji literackiej, nawiązała do znanych nam wydarzeń związanych z Charlesem Mansonem i jego sektą. Zabrakło mi w tej książce mocniejszych aspektów, które mogłyby wstrząsnąć czytelnikiem, bo fabuła owszem, okazała się intrygująca, ale jednocześnie swobodna i oczywista. Nie mogę jednak napisać, że to złe, bo chociaż przydałoby się w tej książce więcej życia - sama mocno przeżywałam rozgrywane wydarzenia i nie mogłam nadziwić się ludzkiej naiwności.

To nie jest książka na jeden wieczór i musicie się z tym liczyć. Inaczej pożałujecie wybranej lektury, a nie o to tutaj chodzi. Większa część akcji skupia się na roku 1969, czyli typowo hippisowskich czasach, gdzie dopiero uczono się swoich praw. I muzę przyznać, że dzięki temu klimat tej powieści okazał się jednym z lepszych aspektów fabuły. Musicie przygotować się na delektowanie fabułą, poznawanie jej zakamarków. Musicie również przygotować się na to, że chociaż akcja nie będzie gnała na złamanie karku, to w końcu naprawdę Was wciągnie. To intrygująca pozyzcja w kategorii książki dla młodzieży.

Nie wiem co takiego jest w tej książce, ale chociaż ma kilka minusów, potrafi naprawdę zaskoczyć. "Dziewczyny" mimo fikcji literackiej jest książką bazującą na prawdziwych wydarzeniach, które swego czasu mroziły krew w żyłach, więc wejście do tej fabuły stanowi jakby uchylenie rąbka tajemnicy w prawdziwej historii. Klimat zrobi swoje a aura niepewności podziała na Waszą podświadomość - możecie mi wierzyć, że ta książka nie jest łatwa do zapomnienia. 

Za możliwość przeczytania dziękuję Księgarni Taniaksiazka.pl.