"Chemia naszych serc" Krystal Sutherland

"Chemia naszych serc" Krystal Sutherland, Tyt. oryg. Our Chemical Hearts, Wyd. Dolnośląskie, Str. 256

"Kiedy patrzę w niebo, uświadamiam sobie, że jestem zaledwie popiołem po dawno umarłych gwiazdach. Człowiek to zbiór atomów, które przez krótki czas tworzą określony układ, a potem znów się rozpadają. Moja maluczkość przynosi mi pocieszenie."

Po przeczytaniu pierwszych kilku stron powieści miałam w głowie totalny chaos. Aż trudno mi przekazać Wam ile emocji na raz próbowało się przebić do mojej podświadomości, bo spotkałam się z fabułą, jakiej kompletnie się nie spodziewałam. Trochę wyczuwałam tutaj wpływ Greena, którego powieści nie lubię, a który tutaj jedynie zainspirował i zrobił to tak wzorowo, że jestem skłonna dać mu drugą szansę.

Główny bohater - swoją drogą płci męskiej - Henry Page jest tak pokręcony jak jego rodzina. Nie żartuję. Nie jestem pewna kto jest bardziej sympatyczny, chłopak nieprzystosowany kompletnie do otaczającej go rzeczywistości, ukrywający się pod postacią małomównego, wzorowego ucznia czy jego rodzice o zupełnie niespotykanym światopoglądzie. Nie wspominając już o Grace Town - przerażająca, pokiereszowana przez życie, wyrwana jakby z innej rzeczywistości dziewczyna, która trafia do serca Henry'ego z siłą pocisku.

Nie spodziewałam się, że historia poruszy mnie swoją szczerością, błyskotliwością i naprawdę smacznym poczuciem humoru. Wszystko to złożyło się na kompletną całość, która po prostu rozłożyła mnie na łopatki. I chociaż temat książki nie rzadko dotykał trudniejszych tematów, to sarkastyczne poczucie humoru bohaterów raz dwa potrafiło rozładować całą atmosferę. To z kolei doprowadziło do całkiem kontrastowej fabuły, która uświadamia czytelnikowi kilka ważnych faktów i skłania go do myślenia, ale jednocześnie nie przytłacza.

Powieść Sutherland dotyka wszelkich problemów związanych z trudnym okresem dorastania i to zaprowadziło mnie do fabuły z mnóstwem młodzieżowych slangów i odwołań. Zazwyczaj nie jestem fanką tego języka i wolę bardziej klasyczną treść, ale tutaj o dziwo świetnie się odnalazłam i wcale nie przeszkadzało mi prześciganie się bohaterów w co raz to nowszych ciekawostkach młodzieżowego świata, cytatach ze znanych filmów czy nawiązywaniu do nieznanych utworów muzycznych. 

"Chemia naszych serc" to barwna, wielowymiarowa powieść z niesamowitymi bohaterami, których po prostu nie da się nie lubić. Indywidualne postacie, kontrastowa fabuła, intrygujące wydarzenia i poczucie humoru - to składniki książki wyjątkowej i zdecydowanie wartej poznania. Podczas jej lektury bawiłam się wyśmienicie i żałuję, że tak szybko dobiegłam końca. Pomysłowa, przebojowa, po prostu świeża. Polecam!

Za możliwość przeczytania dziękuję Grupie Wydawniczej Publicat.