"To nie jest opowieść dla młodych ludzi" Anna Janyska

"To nie jest opowieść dla młodych ludzi" Anna Janyska, Wyd. Muza, Str. 334

Nie jestem pewna co myśleć o tej historii. Mam w głowie taki mętlik, że trudno uporządkować mi myśli, żeby napisać o tej historii coś konkretnego. Przyznaję - to zupełnie inna powieść niż ta, o której myślałam czytając opis na okładce. Ale czy zła? Właśnie nie do końca.

Żeby dostrzec urok tej powieści trzeba mocno wczytać się w historię i ani na moment nie uciekać myślami w inne miejsce. Jest tutaj tak wiele wątków i różnorodnej akcji, że jeśli raz zboczycie z obranego kursu, trudno będzie Wam odnaleźć się w kolejnych scenach. Wierzcie mi na słowo - sama przekonałam się, że chociaż nie jest to łatwa powieść, zyskuje w oczach czytelnika już przy znajomości całej fabuły.

"To nie jest opowieść dla młodych ludzi" faktycznie nie jest lekturą dla młodzieży. Nie chodzi tutaj o sam tytuł, ale o przesłanie i znaczenie rozgrywanych wydarzeń. Trzeba przeżyć w życiu swoje, żeby móc zrozumieć głównego bohatera i pozostałe, poboczne wątki. Głównym i jednocześnie najlepszym motywem tej powieści jest skomplikowana miłość Bruno i Piny, którzy musieli zmierzyć się z okrutnym światem. On ukrywany przez matkę, która nazywała go potworem wyglądał tylko na świat przez jedno okno - i widział w nim niesamowitą dziewczynkę. Ona widziała tylko ból i strach, pamiętając przy tym, że nie może się zatrzymać - męczące stałe uciekanie wciąż stanowiło dla niej największy koszmar.

Dwójka bohaterów odnalazła na swojej drodze siebie nawzajem i gdy odkryli, że są tak samo samotni i zagubieni, także we mnie coś pękło. Przyznaję, że początek książki nie zapowiadał się obiecująco, trudno było mi się odnaleźć w rozgrywanych wydarzeniach i właściwie nie miałam najmniejszego pojęcia o co w tym chodzi, bo styl autorki okazał się dla mnie trudny do ugryzienia. Ale im dalej w wydarzenia, tym bardziej zaczynałam dostrzegać powiązani pomiędzy innymi - jakby wyrwanymi z kontekstu - scenami i układanka zaczęła nabierać konkretnych kształtów.

Dużo tutaj ukrytych znaczeń i jeszcze więcej emocji. To nie jest łatwa książka, ale dla czytelnika o otwartej duszy i romantycznym sercu okaże się jedną z lepszych książek jakie czytał. Ja sama tkwię gdzieś pośrodku - doceniam jej urok, ale nie jestem pewna czy to gatunek który mógłby trafić na listę moich ulubionych. Niewątpliwie jednak związek Piny i Bruno trafił do mnie bardziej niż mogłabym przypuszczać. Dla odważnych odkrywców nietypowej literatury - polecam.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Muza.