"Ostatnia z rodu Brontë" Catherine Lowell

"Ostatnia z rodu Brontë" Catherine Lowell, Tyt. oryg. The Madwoman Upstairs, Wyd. Prószyński i S-ka, Str. 440

Jako wielka fanka powieści sióstr Brontë lubię sięgać po wszystko co ma związek z tą rodziną. Dlatego, gdy pojawia się powieść fabularna dotykająca prawdziwych wydarzeń związanych z tym nazwiskiem, z przyjemnością zasiadam do lektury i nastawiam się na dobrą powieść. Tylko czy na pewno?

Nie będę Was trzymać w niepewności - tak, książka jest naprawdę niczego sobie, jeśli tylko przygotujecie się na to, że styl autorki jest bardziej kojący niż przyspieszający bicie serca. Fabuła swobodnie porusza się na przód, powoli wprowadza czytelnika w świat bohaterów i oprowadza go po barwnych drogach. Widoki są urocze, bohaterowie ciekawi i fabuła warta uwagi, ale cały ten dynamizm dał mi trochę popalić, bo gdyby zwiększyć trochę akcję, to wszystko nabrałoby większego uroku. Mam jednak wrażenie, że to urok debiutów i wierzę, że w kolejnych powieściach autorka rozwinie skrzydła

I choć mogę sobie ponarzekać na ten aspekt, to od postaci głównej bohaterki nie mogłabym wymagać więcej. Ogromnie przypominała mi moje własne wyobrażenie na temat którejś z sióstr Brontë a jej wielowymiarowa postać spełniła moje oczekiwania. Samantha Whipple mocno odzwierciedla charakter ówczesnych czasów, ale przy tym rozbraja poczuciem humoru i lekkością wobec świata. Więc gdy odziedzicza po ojcu wszelkie informacje na temat sióstr Brontë i powoli wkracza do ich świata, doskonale się w tym wszystkim odnajduje. Na początku jej sceptycyzm wydaje się zrozumiały i sama pewnie na jej miejscu zachowywałabym się dokładnie tak samo, ale każde kolejne nieoczekiwane zwroty akcji przekonywały ją do tego, że stare książki z odręcznymi notatkami ojca mogą mieć większe znaczenie niż przypuszczała.

Fabuła prowadziła mnie przez wiele wątków, bo Samantha zdecydowała się na wyprawę w przeszłość razem z profesorem, który miał spore zadatki na mężczyznę życia, z czego wykreował się nam ładny wątek romantyczny. Sama trasa historii i fakty z życia autorek też dobrze wpasowały się w fabułę i było ich akurat tyle, że nie przytłaczały czy nudziły, ale wystarczająco mało, bym miała ochotę podążać kolejnymi stronami, by poznać jeszcze więcej wydarzeń z - jak się okazało - intrygującego życia Brontë.

Więc jak sami się domyślacie "Ostatnia z rodu Brontë" to lektura spokojna i przyjemna, ale przy tym pomysłowa i w żaden sposób nie nużąca. Czyta się ją łatwo i przede wszystkim bardzo szybko, a fakty z życia wzięte stanowią nie małą gratkę dla fanów sióstr Brontë. Jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą i zadowolona z debiutu Lowell na tyle, że chętnie przeczytam jej kolejne powieści.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.