"Ziemia kłamstw" Anne B. Ragde

"Ziemia kłamstw" Anne B. Ragde, Tyt. oryg. Berlinerpoplene, Wyd. Smak Słowa, Str. 312

"Zamykamy cię w naszych sercach, chowając głęboko w środku. Będziesz mieszkał w pokoju w naszych duszach, ukochane i cenne wspomnienie."

"Ziemia kłamstw" to głęboki obraz małomiasteczkowej społeczności z ich małostkowością i zaściankowymi poglądami. Dawno temu przyjęte zasady wciąż obowiązują, bo nikt nie ma ochoty się zmieniać ani tym bardziej iść z duchem czasu. 

Anne B. Ragde wprowadziła mnie do świat typowej skandynawskiej lektury - klimat stał się tutaj czołowym bohaterem, idealnym tłem dla rozgrywanych wydarzeń. Śnieżny obraz świata, w którym przyszło żyć głównym bohaterom przenika wraz z mroźnym podmuchem wiatru do samej świadomości czytelnika. Tym sposobem lekturą Ragde żyje się od pierwszej do ostatniej strony. Klimat jest na tyle przejmujący i niemal możliwy do poczucia na własnej skórze, że całość z miejsca nabiera wiarygodności.

Jest w tej książce widoczna surowość, która wbrew pozorom nie odstrasza, a idealnie łączy się z rozgrywanymi wydarzeniami. Minimalizm w narracji sprytnie łączy się z osobowością trójki braci - Tora, Margida i Erlenda. To oni stanowią centralny punkt powieści, a właściwie ich życie, bo los rozrzucił ich na różnych archipelagach, by mogli wieść życie jak najdalej od siebie. Każdy z braci wybrał zaskakującą drogę samotności i bólu, którym szczelnie się otoczyli. Uciekając od przeszłości, próbując żyć przyszłością wypierają z głowy wartości rodzinne, zatracają wyuczone zasady i nie dopuszczają możliwości pojednania. To mocny motyw przewodni tej historii - pokiereszowane przez życie wartości rodzinne, przytłoczone przez pogardę ze strony tych, na których miało się zawsze polegać. Autorka w fenomenalny sposób oddała wszelkie emocje kłębiące się w bohaterach na chłodny, suchy sposób - dokładnie taki, w jaki interpretują wszystko bracia.

Tą książką się żyje. Inaczej nie można podejść do fabuły. Ta niepozorna historia przekazuje całe pokładu złudnej nadziei i niemal niemożliwego szczęścia pod postacią podzielonej na części rodziny. Bracia podzielili się na indywidualne osobowości, z których każdy z nich próbuje żyć własnym życiem. Tor pozostał przy matce, która rządzi swoim gospodarstwem apodyktyczną ręką. Erlend w świecie próbuje radzić sobie z miłością homoseksualną, która kiedyś przysporzyła mu tak wiele cierpienia. Margido żyje sam, pracując w przedsiębiorstwie pogrzebowym, nie mając rodziny. Łączy ich wspólna przeszłość, która jednocześnie rysuje pomiędzy nimi wyraźną granicę. To okropnie bolesne patrzeć na ich cierpienie nie mogąc nic zrobić - jestem pod wrażeniem, jak silne uczucia pojawiły się w mojej głowie i jak fantastycznie autorka oddała dramatyzm całej sytuacji.

To choroba Anny Neshow, matki braci zmusza ich do powrotu w rodzinne strony i ponowne przeinterpretowanie wyborów. Tylko czy one należą do nich, czy do apodyktycznej matki, która nie dopuszcza nikogo do głosu? Postać Anny budzi wiele kontrowersji, daje do myślenia i wzbudza żal, że jedna osoba zaważyła na szczęściu całej rodziny. Jej choroba jednocześnie otwiera drzwi do nowego świata - prawdy, która do tej pory była surowo strzeżona przez Annę. "Ziemia kłamstw"  to przejmująca saga rodzinna po brzegi wypełniona złudzeniami, niedopowiedzeniami i złudną wersją przeszłości. Tutaj tajemnice zaczynają wychodzić na światło dnia wraz z kryzysem głowy rodziny. Przygotujcie pod ręką drugi tom, bo zakończenie wymusi na Was natychmiastową kontynuację lektury!