"Alight. Rozpaleni" Scott Sigler

"Alight. Rozpaleni" Scott Sigler, Tyt. oryg. Alight, Wyd. Feeria, Str. 488

"Decyzja została podjęta i jest ostateczna."

Ile książek, ile autorów - tyle różnych pomysłów na fabułę. Pojawiają się nowego gatunki wynikające z połączenia z tych starych i już dawno nieciekawych - gdzie nowe schematy rosną w siłę i choć brzmi to przerażająco: wcale tak nie jest. Czasami coś nowego oznacza również coś dobrego. Szczególnie, gdy tak jak w tym przypadku powieści Scotta Siglera historia jest na tyle ciekawa, że przekonuje mnie do motywu, który tak naprawdę nigdy nie był dla mnie interesujący.

A jednak okazało się, że dobrze napisana historia jest w stanie zaciekawić najbardziej opornego czytelnika. Mam tutaj na myśli swój własny przykład, bo książki sci-fi nigdy nie były moim ulubionym gatunkiem. Właściwie to chyba najrzadziej sięgałam po podobne historie, bo kompletnie nie mogłam się w nich odnaleźć. Jednak po lekturze pierwszego tomu serii Alight zmieniłam zdanie, bo zaskakująca fabuła udowodniła mi, że nie ocenia się danej historii z góry. Oczywiście wmieszał się tutaj ponadczasowy już motyw historii młodzieżowej i w tym chyba tkwi największy urok - to połączenie zaowocowało pomysłem i bardzo wciągającą fabułą.

Zaczęło się od tego, że nikt nie wiedział co się dzieje. Element niepewności i zaskoczenia pojawił się na pierwszych stronach startowego tomu, kiedy to czytelnikowi trudno było wyjaśnić całą sytuacją, a także bohaterowie nie do końca wiedzieli co się wydarzyło. Dziś już wszyscy wiemy, że to dwunastoletnia młodzież zamknięta w ciałach dwudziestolatków została postawiona w roli głównych bohaterów. Em - narratorka powieści w bardzo obrazowy i dojrzały sposób relacjonuje cały stres wynikający z zaistniałej sytuacji i robi to tak dobitnie, że kilkukrotnie balansowałam na granicy zaskoczenia i strachu, gdzie nieświadomie stawiałam się na miejscu głównych bohaterów starając się zrozumieć przepływające przez nich emocje. Em przejęła władzę nad grupą, gdzie okrzyknięto ją przywódczynią. Tylko czy w świecie bez zasad można poprowadzić swoją grupę do złudnego zwycięstwa? Walka i nieustanne zagrożenie rzucają jarzmo strachu i zmęczenia na wszystkich bohaterów, a sam czytelnik odczuwa niewypowiedziane poczucie braku bezpieczeństwa, kiedy Omeyocan okazuje się miastem potworów i niekończących się zagrożeń.

To dobra powieść. Błyskotliwa, pomysłowa z dopracowanymi szczegółami. Bohaterowie znaleźli się nie tylko w dziwnej sytuacji, ale i miejscu, które nie jest im przychylne. Na tej podstawie autor ukazał prawdziwą ludzką naturę, która ujawnia się w kryzysowych sytuacjach i z precyzją dokonał analizy psychologicznej każdego z uczestników tej chorej akcji - zobaczyłam w świetle dnia jak nastolatek dorasta w mgnieniu oka, jak dojrzewa jego umysł i również - niestety - jak zbaczają jego myśli w stronę, którą absolutnie nie powinny. Pod wpływem napięcia i nieoczywistej sytuacji na pierwszym planie ukazują się najbardziej skomplikowane ludzkie postępki, których rozdzielenie na dobre i złe jest niemal niemożliwe.

Akcja gna na złamanie karku. Nie ma chwili monotonni, nie ma czasu na nudę - w tej fabule dzieje się tak dużo, że odwrócenie wzroku choćby na moment zaowocuje utraceniem wątku. Trzeba śledzić wydarzenia przez cały czas, bo kuszą one swoimi nieoczekiwanymi zwrotami akcji i wciągają do historii na całego - po prostu nie sposób się od niej oderwać. Jest jednak coś co wyróżnia tą książkę na tle innych. "Alight" ma w sobie potencjał, z tomu na tom powieść nabiera na znaczeniu a ukryte na każdej stronie emocje wkradają się do umysłu czytelnika. Nie sugerujcie się wiekiem bohaterów - nie ma to zupełnie znaczenia, bo dojrzałość postaci przebija z każdej strony. I gdyby to Was nie przekonało jest jeden podstawowy element, najważniejszy w każdej lekturze - zakończenie, które po prostu oszałamia. Uwielbiam takie momenty, gdy moje przekonania legną w gruzach, bo okazuje się, że to co nigdy nie było moją mocną stroną zmienia się w mgnieniu oka i lektura z miejsca trafia na półkę moich ulubionych powieści.