"Życie na wynos" Olga Rudnicka

"Życie na wynos" Olga Rudnicka, Wyd. Prószyński i S-ka, Str. 368

"– Niech mnie ktoś zabije – żałośnie poprosiła Emilia w nadziei, że Bóg w końcu ukarze ją za ateizm i razi piorunem, przebijając się przez dach i kilka pięter, które miała nad głową. Chyba że już mnie pokarał, stwierdziła w nagłym olśnieniu, spoglądając na matkę i teściową"

Pamiętacie "Granat poproszę" tej samej autorki? Błyskotliwą, pomysłową komedię pomyłek przemieszaną z kryminałem i sensacją? Doskonale się składa, ponieważ "Życie na wynos" to kontynuacja perypetii Emilii Przecinek.

Emilia to spoiwo łączące tomy w serii. To bohaterka przewrotna, trudna do rozgryzienia, która walczy z losem jak może a on i tak rzuca jej kłody pod nogi. A wydawałoby się, że powinna mieć doświadczenie w organizowaniu życia, bo doskonale sobie radzi jako autorka poczytnych książek dla kobiet. Niestety, w wieku czterdziestu lat ma na karku rozwód, dwójkę dzieci, kredyt, matkę i teściową. I nie potrafi określić kto jest najgorszy. Kto by pomyślał, że jedna kobieta może przyciągać do siebie pecha na każdym kroku swojego życia? Na pewno nie Emilia, która sama nie wie skąd te wszystkie problemy się pojawiają, ale mimo tego wszelkiego niefartu czytelnik szybko zrozumie, że tej bohaterki nie da się nie lubić.

Aby urozmaicić życie ukochanej matki, dzieci Emilii wpadają na chytry plan - namawiają kobietę na randki, by ta mogła odetchnąć od trudów życia i zacząć na nowo czerpać z niego radość. I choć pomysł na początku wydaje się dla głównej bohaterki niepoważny, to matka i teściowa szybko dają się jej we znaki i by uciec przed nimi jak najdalej Emilia decyduje się na spróbowanie szczęścia w miłości. Tylko, że już raz się nie udało. Czy to czasem nie jest zły omen? Jak się okazuje, to dopiero początek, bo nowi kandydaci do miłosnych perypetii nie wydają się wcale tacy urokliwi i romantyczni jak w powieściach kobiety. 

Olga Rudnicka to bardzo pomysłowa autorka. Cenię jej twórczość przede wszystkim za dobrą sensację, następnie za kryminał i na końcu - za nutę poczucia humoru. Z tym ostatnim różnie bywa, w jednej powieści śmieję się do łez, w drugiej subtelnie się uśmiecham, ale przyznaję, że tego humoru (mniejszego czy większego) nigdy nie brakuje. To doskonale rozładowuje napięcie, bo w końcu najważniejszym elementem fabuły jest sensacja i - bądź co bądź - kryjący się gdzieś w szafie trup. Tym razem jednak ten znajduje się w piwnicy, a dokładniej, znajduje go sama Emilia i właśnie w tym momencie zaczyna się próba rozwikłania zagadki.

"Życie na wynosi" ma w sobie tą lekkość i swobodę, co wszystkie książki autorki. Doskonale bawiłam się podczas lektury i cieszę się, że mogłam poznać kolejne perypetie losów nieporadnej życiowo Emilii. Gdy na głowie ma się dwie zrzędliwe starsze panie to nic - bo w porównaniu z jedną teściową o zagipsowanej nodze i tendencjach do podglądania (i podsłuchiwania!) sąsiadów, może wyniknąć niezła afera. A kto na tym ucierpi najbardziej? Pomysłowa, zaskakująca, dobrze napisana powieść, która wciąga już od pierwszej strony. Polecam!