"Spalone mosty" Izabella Frączyk

"Spalone mosty" Izabella Frączyk, Wyd. Prószyński i S-ka, Str. 288

"Tyle że nadszedł już czas. Właściwy, żeby zmierzyć się z tym, co boli, i na dobre rozprawić się z przeszłością."

Nowa seria Izabelli Frączyk to niepozorna lektura dla każdego. Utrzymana w charakterystycznym stylu powieści obyczajowej z tomu na tom opisuje o perypetiach Magdy, która odziedziczyła starą stadninę koni. To już druga część serii i jedno co mnie zaskakuje - kolejna która w zasadzie liczy sobie niewiele stron. Zazwyczaj podobne serie pisane są po kilkaset stron w grubych wydaniach i chociaż jestem właśnie zwolenniczką potężnych tomów, tutaj nie przejmuję się objętością. Wydaje mi się, że gdyby autorka dodała coś jeszcze, książki nie byłyby tak dobre.

Magda już w poprzedniej części pokazała mi się od dobrej strony. To kobieta, która swoje przeszła w życiu i chociaż myślała, że wyszła już na prostą - los się odwrócił. Okazało się, że w spadku po swojej babci otrzymała stajnię, która wymagała od niej sporych zmian. Podjęła je bez zbędnych narzekań i to spodobało mi się w niej najbardziej - poddała się chwili i stworzyła swoje miejsce na ziemi. Teraz wydaje się, że wszystko jest tak jak być powinno. Tylko czy spokój nie jest zazwyczaj zwiastunem burzy?

Izabella Frączyk napisała bardzo pasjonującą historię o spełnianiu marzeń. Znacie wszystkie te utwory muzyczne, które zmuszają do chwytania chwili? Podobnie jest z tą książką, tylko zamiast muzyki mamy papier, ale wciąż pozostaje kluczowy aspekt - słowa. Przez swoją barwną i jednocześnie lekką formę autorka przekazała jak ważna jest siła przyjaźni, determinacji i wspólnoty. Jestem pewna, że wieli czytelników po przeczytaniu kolejnego tomu serii dojdzie do wniosku, że niezwykle miło byłoby zamieszkać w podobnej posiadłości, w otoczeniu koniu i świętego spokoju. Bo chociaż na przykładzie Magdy widzimy jak bardzo zafascynowany jest los rzucaniem kłód pod nogi, to razem można pokonać wszelkie niedogodności.

Jest w tej książce wszystko co powinna mieć powieść obyczajowa - historia prostego życia, która zmusza do chwili zatrzymania się i refleksji. Są bohaterowie: pełnowymiarowi i ciekawi, bardzo podobni do nas. Są także nieoczekiwane zwroty akcji i prostota zwykłych chwil. Ale to co przekonuje najbardziej to emocje. Poznałam prawdziwą definicję przyjaźni, w której bohaterowie wspólnymi siłami stawiali czoła wszelkim przeciwnością i - przyznaję - po cichu im tego zazdrościłam, bo autorka bardzo wiarygodnie opisała łączącą bohaterów relację.

"Spalone mosty" to niczym niewymuszona, prosta historia o życiu z jednoczesnym przesłaniem - w pełni korzystaj z każdego dnia. Nie zabrakło w tej powieści poczucia humoru, który szybko rozładowywał wszelkie wybuchy smutku. Nie zabrakło też nadziei, która w życiu jak się okazuje jest niezwykle potrzebna. Drugi tom to kolejna dobra historia i przede wszystkim świetna kontynuacja losów kobiety takiej jak my, a jednak w pewien sposób niezwykłej. Idealna lektura na upalny dzień!