"Ósmy cud świata" Magdalena Witkiewicz

"Ósmy cud świata" Magdalena Witkiewicz, Wyd. Filia, Str. 336

"Zdecydowanie czekaliśmy na coś więcej. Na coś, co rozpali nasze serca i zmysły tak, że nie będziemy w stanie o niczym innym myśleć."

Są w życiu każdego mola książkowego tacy autorzy, których nowa książka zawsze wywołuje uśmiech na twarzy. Nie ma tego wahania: "a co jeśli tym razem to nie będzie to?", tylko czysta chemia od pierwszej do ostatniej strony. Wiem to z własnego doświadczenia, ponieważ moja literacka przygoda z książkami pani Magdaleny rozpoczęła się trzy lata temu, kiedy miałam przyjemność czytać "Pierwszą na liście" i trwa do dziś. Uważam, że Magdalena Witkiewicz w gatunku powieści obyczajowych nie ma sobie równych.

Wielkim atutem autorki jest szczerość, która płynie z każdej jej książki. Każda kolejna publikacja to przygoda życia, a jednak historia opowiadająca o zwykłych ludziach. Czytelnik nie odczuwa najmniejszego problemu w utożsamianiu się z bohaterami czy kibicowaniu im ponad wszystko, nawet gdy ci podejmują nie do końca słuszne wybory. Można w zaskakującą łatwy sposób pokochać bohaterów wykreowanych przez autorkę przede wszystkim dlatego, że stawiani są w świetle dnia: ze swoimi wadami i problemami, bez żadnych ukrytych skaz. Anna, główna postać najnowszej książki jest tego doskonałym przykładem - popełniła w życiu decyzję, która wpłynęła nie tylko na jej dalsze życie, ale także na los ludzi z jej otoczenia. To konsekwencja ciągnąca się przez kilka ludzkich istnień, a jednak możliwa do zrozumienia i zbliżająca kobietę do czytelnika jeszcze bardziej.

Piękny obraz historii sprzed lat, zasłyszanej na drugim krańcu świata prowadzi do wydarzeń, których nikt nie przemyślał. Anna, trzydziestokilkuletnia singielka przeżyła kilka romantycznych chwil podczas swojego urlopu w Azji, jednak pozorne szczęście szybko uciekło w zapomnienie. Kobieta stanęła w obliczu wydarzeń wpływających także na czytelnika poprzez swój ponadczasowy wydźwięk. To właśnie najbardziej cenię w twórczości autorki - niezależnie od wieku, każdy czytelnik dostrzeże w jej książkach urok i magię. Tworząc bohaterkę dojrzałą, a jednak skorą do popełniania błędów pani Magdalena pokazuje, że człowiek wcale nie jest ideałem, ale ma szansę odbudować to co stracone. Anna prowadziła mnie przez proste życie, właściwie nieskomplikowane w swoim przesłaniu a trudne dla samej bohaterki. A jednak wyjątkowe właśnie dlatego, że możliwe do przytrafienia każdemu z nas.

Magdalena Witkiewicz prowadzi czytelnika przez świat ludzkich namiętności z precyzją zawodowca i maluje obraz emocjonalnych rozterek z sercem na dłoni. To kolejna niezwykle uczuciowa książka, która przepełnia czytelnika nadzieją i miłością, a jednak jest w tym wszystkim tragizm, który zawsze kryje się pod postacią podstępnego losu. Często mam zarzuty do polskich autorów o składnię i styl, który przeszkadza mi w prowadzonej narracji, ale nigdy nie miałam z tym problemu w przypadku książek tej autorki. Pisząc od serca przelewa na papier obraz powstały w jej głowie i to można poczuć - tą prawdę i realność płynącą z każdej strony. Szczególnie, że mamy narrację pierwszoosobową, z perspektywy Anny - kobiety pełnej sprzecznych emocji, odbijających się także w sercu czytelnika.

"Ósmy cud świata" to kolejna doskonała powieść w dorobku autorki. Do tej pory myślałam, że nic nie przebije fenomenu "Cześć, co słychać?", ale po "Czereśnie zawsze muszą być dwie" i obecnej książce nie zamierzam już nic z góry zakładać. Magdalena Witkiewicz to autorka ludzkich serc, dojrzała w swojej twórczości i bardzo ludzka. Jej książki trafiają do czytelnika przede wszystkim dlatego, że są szczere i prawdziwe, a przy tym po brzegi wypełnione trafnie zastosowanymi emocjami. Oto kolejna, cudowna i magiczna wręcz powieść o nadziei, która nigdy nie umiera.