"We dwoje" Nicholas Sparks

"We dwoje" Nicholas Sparks, Tyt. oryg. Two by two, Wyd. Albatros, Str. 544

"Ja dotarłem do momentu, w którym nie szukam już odpowiedzi: w tej chwili liczy się tylko to, by w przyszłości nie popełnić tych samych błędów."

Nicholasa Sparksa nie muszę nikomu przedstawiać - od lat jest autorem, który czaruje słowem i fascynuje opisami prawdziwego życia. To także powieściopisarz, który panuje nad emocjami i potrafi wykorzystywać je w odpowiednich momentach.

Przyznaję, że moja przygoda z tym autorem nie zaczęła się kolorowo. "Pamiętnik" nigdy nie był moją ulubioną książką, a każda kolejna powieść budziła moje co raz większe rozczarowanie. Jednak wszystko zmieniło się do historii "Najdłuższa podróż" - powieści tak mądrej, dojrzałej i pięknej, że moje podejście  do autorka diametralnie się zmieniło. Dziś zdecydowałam się na najnowszą wydaną powieść, w której otrzymałam dokładnie to samo - dramaty prawdziwego życia w obliczu szczerych chęci na lepsze jutro.

Cenię autora za bohaterów jakich tworzy - pełnowymiarowych, wiarygodnych i bardzo intrygujących, ale przy także dojrzałych, wartościowych, na których można się wzorować. Dzięki temu jego powieści stanowią idealną lekturę dla czytelnika w każdym wieku. Podobnie jest tym razem - główną postacią jest 32-letni Russell Green, człowiek mający idealną rodzinę. Kochająca żona, wspaniała córeczka, wymarzona posada i dom, do którego może wracać. Czy można pragnąć od życia więcej? Niestety, szczęście nie trwa wiecznie. Życie ma dla Russella inne plany i w ciągu zaledwie kilku miesięcy diametralnie zmienia jego postrzeganie świata.

Jeśli zastanawiacie się czy to kolejna nad wyraz emocjonalna propozycja od autora - zapewniam Was, że możecie liczyć na powieść wysokich lotów. Nawet ja uroniłam łzę, bo zaangażowałam się w fabułę już od pierwszych stron. Polubiłam Russella, chociaż na początku miałam go za bohatera bardzo typowego, właściwie nieszczególnego. Ale jego relacja z Vivian, żoną którą kochał nad życie chwytała mnie za serce. Nic więc dziwnego, że w momencie gdy bohater traci ukochaną wali się jego świat. Musi przewartościować swoje życie, bo jest jedyną podporą dla sześcioletniej córki. To także otwiera się przed czytelnikiem nowy motyw powieści - ojcostwo budowane od podstaw. Nie wiem czy jest coś potężniejszego od miłości ojca do córki, ale nawet gdybym miała jakiekolwiek wątpliwości - Nicholas Sparks rozwiał je w mgnieniu oka budując uzależniającą i niezwykle emocjonalną relację między ojcem i jego dzieckiem

Nikt nie potrafi pisać tak pięknie i szczerze o prawdziwej miłości jak Sparks. Owszem, jego znakiem rozpoznawczym zawsze jest tragedia, ale ten potężny wstrząs dla bohaterów i czytelników zawsze jest gwarancją nowego etapu. Niezależnie od tego do kogo bohaterowie kierują swoje uczucia - zawsze są w tym wiarygodni i po stokroć oddani. "We dwoje" wyciska z oczu łzy, wzrusza i zapada w pamięć na długi czas. Takiego Sparksa chcę czytać zawsze - najlepszego w swojej formie, prezentującego powieść niezastąpioną.