"Lab Girl" Hope Jahren

"Lab Girl" Hope Jahren, Tyt. oryg. Lab Girl, Wyd. Kobiece, Str. 432

"Miłość i nauka są do siebie podobne pod tym względem, że nigdy nie idą na zmarnowanie."

Czasami nie trzeba wiele by jeden pozornie zwykły temat zmienił się w inspirację i kusił chęcią dalszego poznawania. Świat roślin, biologia, chemia - to motywy, które ostatnio często goszczą w literaturze pod postacią książki faktu. Nie spotkałam się jednak - aż do tej pory - ze sfabularyzowaną formą opowiadającą o fascynacji przyrodą. 

Hope Jahren napisała autobiograficzną powieść o własnym życiu, w którym podjęła się realizacji marzeń. "Lab Girl" została napisana z perspektywy autorki w pierwszoosobowej narracji, dzięki czemu nie tylko życie Hope Jahren pojawia się na pierwszym planie, ale także uczucia i emocje jakie towarzyszyły jej w drodze ku spełnieniu. Myślę jednak, że nie byłoby tego wszystkiego gdyby nie wrodzony talent autorki do pisania. Zamiast typowego dialogu naukowca otrzymałam powieść o życiu, miłości i marzeniach, w której jako osoba z zewnątrz bez problemu mogłam się odnaleźć i nawet na moment nie przeszło mi przez myśl, że atmosfera jest przyciężka.

Hope Jahren pisze do swoich czytelników, nie zamyka się w ciasnym świecie naukowca. Wprowadziła mnie do własnego życia z każdym szczegółem, detalem dotyczącym jej dzieciństwa, rodziny i pomysłów na siebie. Miałam możliwość dojrzewać wraz z autorką, gdyż powieść rozpoczyna się od początku, czyli od wczesnego dzieciństwa Jahren. Bez wątpienia duży wpływ na jej (indywidualne!) decyzje miał ojciec, który zabierał ją wraz z braćmi do swojego laboratorium i od najmłodszych lat wpajał miłość do roślin i nauki. 

Chociaż bardzo tego chciała - życie Hope nie było usiane różami. Pełne wyboistych dróg i przeciwności losu raz za razem rzucało je kłody pod nogi. Autorka otwarcie pisała o wszystkich swoich problemach i nie zabarwiała rzeczywistości. To przekonało mnie do jej osoby. Przyznaję, że polubiłam Hope Jahren i dostrzegłam w niej kobietę wyjątkową, fascynującą, pełną determinacji do realizacji tego co kocha. Dużo przeszła by ciężką pracą i uporem uzyskać dostęp do szczęścia. Walczyła a walka ta widoczna jest jak na dłoni - dzięki jej autobiograficznej powieści ukazującej ją jako zwykłą kobietę, która dokonała niezwykłych czynów. Miłość do świata roślin przysłoniła jej wszystko co miała, wiele razy Hope musiała stanąć przed wyborem i zdecydować się wyłącznie na jedną z opcji, bezpowrotnie w tyle pozostawiając drugą. A jednak zwyciężyła - i za to zwycięstwo zawsze będzie moją inspiracją. 

Kto by pomyślał, że tak niepozorny na pierwszy rzut oka zawód może prowadzić do walki przelanej potem i łzami? "Lab Girl" to jedna z ciekawszych propozycji autobiograficznych, bo przybliża czytelnika do prawdziwego życia. Nie dziwię się, że trafiła na tą samą półkę co inne bestsellery. Książka Hope Jahren to szczera wizja człowieka marzącego, a jak wiadomo - marzenia to podstawa do szczęścia i motywacji w dalszym życiu. Polecam jednak spojrzeć na fabułę w szerszym znaczeniu - jako realizację własnych założeń, wiarygodność własnych czynów. Pierwszy raz świat nauki stał się dla mnie przyjemnością.