Przedpremierowo: "Graffiti Moon" Cath Crowley

"Graffiti Moon" Cath Crowley, Tyt. oryg. Graffiti Moon, Wyd. Jaguar, Str. 360

PREMIERA: 24 stycznia 2018r.

"-To nic nie znaczy - woła Jazz. - Uwierzcie mi. Jestem jasnowidząca."

Gdy czyta się dużo książek, pewne rzeczy po prostu się wie. Na przykład to, że powieści dla młodzieży powinny charakteryzować się świeżością i nowością, by gościł w nich duch młodzieńczego buntu i by fabuła tętniła życiem. Patrząc na okładkę "Graffiti Moon" można sądzić, że właśnie to znajdziemy w powieści. Czy na pewno?

I tak, i nie. Powieść faktycznie charakteryzuje się przejawem młodzieńczej fascynacji życiem, ale nie jest też naprowadzona na zastraszające tempo i nie gna - jak można by się spodziewać - na złamanie karku. To raczej spokój jest w tej historii kluczowym znaczeniem, bo doskonale oddaje potrzebę wyrwania się młodych bohaterów w otwarte ramiona wielkiego świata. Cath Crowley postanowiła zamknąć swoją opowieść w zaledwie jednym dniu, ale to wystarczyło by zaciekawić czytelnika i nadać powieści ważnego przesłania. Przyznaję jednak, że na początku miałam pewne obawy. Nastawiłam się na przejmującą powieść o młodzieńczych wyborach a zderzyłam się z lekką i - bądź co bądź - prostą historią o zwykłym życiu. Jednak ze strony na stronę zaczęłam dostrzegać urok tego wszystkiego: prostotę skrywaną za realnością rozgrywanych wydarzeń.

Potrzebny był zaledwie jeden wieczór, by przekonać Lucy, że zakochała się w tajemniczym malarzu graffiti. Natomiast Ed był pewien, że zakochał się w Lucy do momentu, gdy ta nie złamała mu nosa. Dylan postanowi wyznać miłość Daisy w dość kontrowersyjny sposób, zupełnie nieprzekonujący. A Jazz i Leo? Oni powoli odkrywali siebie. Tak maluje się przed czytelnikiem obraz dwudziestu czterech godzin z życia młodzieży, która stoi u schyłku dorosłości i podąża drogą najważniejszą w swoim życiu - odpowiadającą na pytania kim są i kim powinni być. 

Autorka umożliwiła swoim bohaterom poszukiwanie prawdy na temat samego siebie w sposób niezwykle prosty i obrazowy. Pozwoliła jednocześnie by czytelnik wziął sprawy w swoje ręce i przełożył doświadczenia pierwszoplanowych postaci na własne życie. Decyzje, głupie wybory i bolesne konsekwencje - to wszystko umożliwiło łatwe utożsamienie się z postaciami, które wykreowano na wzór nas samych. Zbliżenie się do nich ułatwiła również pierwszoosobowa narracja, a rozdziały podzielone na poszczególnych bohaterów pozwoliły spojrzeć na sprawę z każdej możliwej sytuacji. Bohaterowie z łatwością pisali o swoich troskach, otwierali się przed czytelnikiem i rozbrajali z własnych uczuć. Wszystko po to, by książka okazała się lekka jak piórko a jednak opowiadająca o czymś bardzo ważnym - szaleństwie młodości.

"Graffiti Moon" to dobra historia, nie tylko dla młodzieży. Nie znajdziecie w niej przejmujących sentencji, porywających zwrotów akcji ani zaskakujących scen. A jednak - jest w tej książce coś takiego, przez co chce się ją czytać do ostatniej strony. Może to lekkość i swoboda z jaką tworzy autorka, a może to powiew młodzieńczej przygody - książkę czyta się w zaskakująco szybkim tempie i wystarczy jeden wieczór by poznać losy czwórki bohaterów. To sympatyczna lektura w której każdy znajdzie cząstkę siebie samego - jako współczesnej osoby lub tej do której powracamy w myślach z utęsknieniem, z przeszłych lat młodzieńczych.