"Bezpiecznie jak w domu" Simone van der Vlugt

Autor: Simone van der Vlugt
Tytuł: Bezpiecznie jak w domu

Tytuł oryginału: Blauw Water

Wydawnictwo: Feeria

Liczba stron: 234

"Instynkt podpowiada,

żeby uciekać do domu.

Ale to ostatnia rzecz,

którą powinna zrobić."

[opis z okładki] 

Posiadłość oddalona od głównej drogi. Mgła ograniczająca pole widzenia i odgradzająca od świata. Idealne miejsce dla rodziny szukającej spokoju. I dla psychopatycznego mordercy szukającego schronienia. Dzień zapowiadał się jak każdy poprzedni. Nic nie zwiastowało tragedii, która spadła na nią niczym kara za popełnione czyny. Lisa dostrzega go w chwili kiedy wiesza pranie. A jedyne co krzyczy jej podświadomość to: chronić Anouk. Jednak jest już za późno na ucieczkę. Kreuger wkracza do ich domu i brutalnie przywłaszcza sobie ich życie. Jedyne co może zrobić to biernie poddawać się jego zachcianką. Wydawać by się mogło, że nie ma już nadziei, aż do momentu kiedy w oknie pojawia się twarz kobiety, która staje się naocznym świadkiem tragedii. I której on nie dostrzega...

"Pragnienie zemsty domaga się zaspokojenia."

Lisa wiedzie spokojne życie w domu na uboczu ze swoją pięcioletnią córeczką Anouk, ale tego możemy się jedynie domyślać, ponieważ od razu zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń i stajemy oko w oko ze zbiegłym, psychopatycznym mordercą Mick'iem Kreugerem. Podobnie jest z Sentą, o której wiemy jedynie tyle, że zabłądziła i przez czysty przypadek trafiła do posiadłości Lisy. Dopiero z rozwojem akcji otrzymujemy głębszą analizę wszystkich trzech postaci. Poznajemy historię Lisy i zaglądamy w jej przeszłość, dowiadujemy się co skłoniło Kreugera do zabójstwa i zgłębiamy jego psychikę, a także obserwujemy rozwój sytuacji ze strony Senty.
Jeśli chodzi o dwie pierwsze postacie, to jestem zachwycona. Szczególnie zarys postaci Lisy niezmiernie przypadł mi do gustu dzięki jej bystremu umysłowi i zdolności do szybkiej analizy sytuacji. Bohaterka sprytnie radzi sobie z próbą manipulacji nieobliczalnego człowieka. I to się chwali. Ale zupełnie odwrotna sytuacja jest z Sentą. Uważam, że niepotrzebnie było zagłębianie się w życie osobiste bohaterki. Być może chodzi tutaj o ukazanie dwóch różnych sytuacji, w której staje się oko w oko ze śmiercią, ale jeśli tak, do mnie to nie przemawia.

"Mężczyzna wolno obraca głowę w jej stronę. Sprawia wrażenie nieprzytomnego, jakby przebywał w zupełnie innym świecie i powoli wracał do rzeczywistości."

Zastosowanie trzecioosobowej narracji w połączeniu z czasem teraźniejszym daje niesamowity efekt relacji na żywo. Dzięki temu w czasie czytania czułam się niemal naocznym, niemym świadkiem wydarzeń.I nic mi w tym nie przeszkadzało, bo lekki, prosty język doskonale wpasował się w całość i nie tworzył efektu przesadzonej kompozycji. Wręcz przeciwnie, krótkie proste zdania wydawały się niemal idealne w opisie relacji. Dokładnie tak jak krótkie, zwięzłe rozdziały, których zadaniem było stopniowanie fabuły. Wędrując od rozdziału do rozdziału, wędrowałam także od losów Lisy do losów Senty, a co najważniejsze kolejne rozdziały rozpoczynały się w miejscu, w którym zakończyła się sytuacja z poprzedniego, co spotęgowało wrażenie relacji. A mnie całkowicie taki zabieg do siebie przekonał.

Książka niczym torpeda sunie na przód bynajmniej nie w żółwim tempie. Zapewne na korzyść tego przemawia niewielka liczba stron (bo zaledwie 234), ale duże znaczenie ma także świetnie ukazanie psychiki bezwzględnego, chorego psychicznie mordercy, który wkrada się w życie zwykłej rodziny i zaczyna dyktować swoje warunki. Jednak dla mnie to za mało. Nie zrozumcie mnie źle - całkowicie rozumiem sukces jaki odniosła książka i sama jestem pod jej wrażeniem, jednak chciałabym więcej. Miłośnikom portretów psychologicznych morderców książka na pewno przypadnie do gustu, bo ten motyw jest idealnie dopracowany, ale fani kryminałów z pazurem poczują niedosyt ze względu na minimalna liczbę momentów zaskoczenia i w gruncie rzeczy, banalne zakończenie.

Ocena: 4/6 - [powieść w jednym tomie]

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Feeria!