"Krew i piękno" Sarah Dunant

Autor: Sarah Dunant

Tytuł: Krew i piękno

Tytuł oryginału: Blood and Beauty

Wydawnictwo: Black Publishing

Liczba stron: 622

"Krew i piękno" to sfabularyzowana powieść historyczna o mrocznej rodzinie Borgiów, która ma swój początek w renesansowej Italii 1492r. Historia tej rodziny nie jest nikomu obca - powstały liczne filmy, seriale, książki fabularne i naukowe, a także liczne fakty i spekulacje. Granica prawdy i fikcji powoli zaczęła się zacierać przez mijające stulecia, a podobne publikacje pomagają utrzymać w pamięci obraz rodu, który nie cofnie się przed niczym, by dojść do władzy.

"Co było niegdyś językiem dyskrecji, jest teraz językiem władzy."

Rodzina Borgiów znana jest ze swojego upodobania do zabierania głosu w sprawach Kościoła i polityki w każdym możliwym momencie. To oni w czasach swej świetności plasowali się na czołowych miejscach w hierarchii rządzących. Korupcja, okrucieństwo, pięcie się do sławy po trupach i wszechogarniające zło w ludzkiej postaci - a wszystko to w samym sercu Rzymu. W 1492r. Rodrigo Borgia zostaje papieżem i jako Aleksander VI musi poradzić sobie z wrogami czyhającymi na jego upadek. Jednak Aleksander nie cofnie się przed niczym i wykorzysta w dojściu do celu wszystko, nawet własną rodzinę. 

Pojawiają się nieślubne dzieci papieża - Cezary i Lukrezja i zawłaszczają w dużej mierze uwagę czytelnika, wysuwając się na plan pierwszy. Autorka skrupulatnie podeszła do przedstawienia tych postaci i śledząc ich losy przedstawiła misterną grę intryg dworu papieskiego. Cezary nie ma obiekcji przed użyciem fizycznych tortur, a Lukrezja znalazła się w samym środku pola bitwy o władzę i stanowisko, przez co doskonale przekonała się na własnej skórze jak ciężka jest przymusowa miłość i małżeństwo. Losy tych bohaterów wzajemnie się przeplatają i stanowią kompletną całość. Niestety skrupulatność autorki w kreacji bohaterów odbiła się na fabule, w której miejscami pojawiło się zbyt dużo pobocznych wątków. Wszystkie zostały skończone, ale ciągnięte zbyt długo odbiegały od tematu i spowalniały akcję. Gdyby nie to, książka według mnie nie miałaby wad.

"Krew i piękno" to idealny tytuł w całości odzwierciedlający tematykę książki. Jest krew - bo, dojście do celu po trupach, jest piękno - ale w najgorszym znaczeniu tego słowa zaczynając od dumy, a kończąc na szlachetnej wyniosłości. Lektura liczy wiele stron, ale sposób przedstawionych wydarzeń pochłania na tyle, że czas miedzy stronami ucieka w szybkim tempie, a lektura zdecydowanie za szybko ma się ku końcowi.

"Słychać tylko płacz i narzekanie. Nigdy za ludzkiej pamięci Kościół nie znajdował się w tak rozpaczliwym położeniu."

Sarah Dunant potrafi oczarować słowem. W czasie czytania nie mogłam oprzeć się wrażeniu realności opisywanych miejscy czy bohaterów. Chyba najbardziej podobała mi się w fabule świadomość, że autorka niczego przede mną nie ukrywa, nic nie zataja. Otwarcie opisywała każde sceny, nie miała oporu przed zajrzeniem w nieproszone miejsca i ujawniała wszystko to o czym chciałam widzieć.

"Krew i piękno" to książka, która wzbudza zaufanie już od pierwszych stron. Każda minuta poświęcona lekturze staje się nie tylko przyjemną lekcją historii, ale i przygodą o której nie można zapomnieć. Napisana w doskonałym stylu i z wielkim zaangażowaniem przekona do siebie nie tylko fana powieści historycznych, ale każdego czytelnika szukającego wrażeń. To jedna z lepszych książek tego gatunku jakie czytałam. Po tej lekturze zdecydowanie sięgnę po pozostałe książki autorki.

Ocena: 4/6

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Black Publishing.