"Uwięziona" Drusilla Campbell

Autor: Drusilla Campbell

Tytuł: Uwięziona

Tytuł oryginału: Little Girl Gone

Wydawnictwo: Media Rodzina

Liczba stron: 271

Seria Gorzka czekolada to jedna z moich ulubionych serii, bo chociaż książki nie są tutaj powiązane nawet bohaterami (za wyjątkiem cyklu Nele Neuhaus), to wiele z nich pozostawia po sobie faktycznie słodko-gorzki posmak i uzależnia dokładnie tak jak czekolada.

Madora Welles miała dwanaście lat, kiedy dowiedziała się, że niektóre dziewczynki mają szczęście w życiu, a innym go brak. Dowiedziała się również, że szczęście jest ulotne. Dlatego decyzje, które podejmowała w życiu nie zawsze były do końca przemyślane. Teraz ma siedemnaście lat a za sobą liczne kłopoty z narkotykami i nieodpowiednimi mężczyznami. Kiedy decyduje się uciec wraz z Willisem nie wie, że to dopiero początek prawdziwych kłopotów.

"- To nie jest czas na zmiany.

- Bzdury. To właśnie idealny moment."

"Uwięziona" to nic innego jak studium przypadku wyalienowanej, skłóconej ze światem dziewczyny. Madora boi się stawić czoła światu, mimo, że kryje się za własnym buntem. Szuka drogi, którą mogłaby podążać kierując się dawnym żalem do ojca i rodziny. Dziewczyna błądzi jak we mgle, po omacku stara się odnaleźć spokój i jakiekolwiek zrównoważenie w świecie, który nigdy nie był jej przychylny. Kiedy pojawia się dwunastoletni chłopiec ze swoimi pytaniami coś zaczyna pękać w Madorze. Odzywa się jej instynkt opiekuńczy, oznajmia Willisowi, że chciałaby mieć dziecko. Dziewczyna jest niezwykle skomplikowaną bohaterką, trudno było mi rozgryźć, czy to co myśli w danej chwili to już konkretna decyzja, czy może za chwilę jej światopogląd zmieni się całkowicie. Madora jest naiwna, tak bardzo jak to tylko możliwe, uparcie wierzy w coś co sama zbudowała w swojej głowie a co w świecie rzeczywistym całkowicie mija się z prawdą. Wzniosła Willisa na piedestał ideału, kiedy bohater zasługuje na miano zatrważającego człowieka o zachwianej psychice. Dziwność tej książki i jej bohaterów wywołuje napięcie w oczekiwaniu na coś co niekoniecznie musi się wydarzyć, bo akcja płynie spokojnym, miejscami aż za prostym, rytmem.

Książka utrzymana jest w konwencji thrillera, ale to nie jest prawdziwy motyw przewodni. Tak naprawdę ciężko określić w którą stronę gatunkową podążała autorka. Jej głównym celem było przekazanie problemów wyalienowanych jednostek, odrzuconych przez społeczeństwo, których psychika różni się od normalnych ludzi a pomysłowość ich czynów wywołuje dreszcz przerażenia. Drusilla Campbell postawiła na wartości i przekazała je w pełni. Jedynie styl, którym się posługuje nie do końca mnie do siebie przekonał. Tekst miejscami wydawał się pusty, wymuszony i suchy, jakby chęć przekazania pewnych prawd przejęła władzę na innymi czynnikami lektury.

"Po chwili przewrócił się na brzuch i zaczął powoli uderzać czołem o deski. Zamierzał nie przestawać, dopóki nie przydarzy mu się w końcu coś dobrego."

Na początku byłam zaskoczona ilością stron, bo co raz rzadziej spotykam się z książkami poniżej trzystu stron. Ale im dalej czytałam, tym bardziej oczywiste było, że dłuższa fabuła okazałaby się przytłaczająca. Autorka wypełniła fabułę licznymi wartościami, emocjami i problemami, o których społeczeństwo zapomina. Wyobcowanie i popełnianie błędów w połączeniu z próbą rozgryzienia całej tej sytuacji nabiera na znaczeniu kiedy pojawiają się pytania chłopca - niby proste, ale czy odpowiedź na nie jest taka łatwa?

"Uwięziona" to przede wszystkim dziwna lektura - w ten pozytywny sposób. Tutaj nic nie jest takie, na jakie wygląda. W czasie czytania należy uzbroić się w cierpliwość i pozwolić myślą swobodnie docierać do zakamarków fabuły, w których kryją się typowe prawdy. Ta powieść jest zdecydowaną gratką dla miłośników drugiego dna. I chociaż ma swoje wady, to zdecydowanie warta jest przeczytania.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina.