"Maybe Someday" Colleen Hoover

"Maybe Someday" Colleen Hoover, Tyt. oryg. Maybe Someday, Wyd. Otwarte, Str. 380

Wiele książek zasługuje na miano dobrych, niebanalnych powieści. Jednak do grona znakomitych zaprasza się zaledwie garstkę z nich. Bez wątpienia "Maybe someday" trafiło na czołową pozycję w elicie.

"Nauczyłem się jednak, że sercu nie można nakazać, kiedy, kogo i jak ma pokochać. Serce robi, co chce. Od nas zależy najwyżej to, czy pozwolimy naszemu życiu i głowie dogonić serce."

Jeden dzień w życiu Sydney okazał się przełomem początkującym zmiany i prowadzącym do zupełnie innego życia. W dniu swoich urodzin nakrywa ukochanego chłopaka na zdradzie ze swoją najlepszą przyjaciółką i współlokatorką. Z kolei życie Ridge'a nie przynosi wielu atrakcji. Może poza jedną - gra na gitarze tak, że porusza każdego, jednak jego melodiom brakuje słów. Kiedy każdego dnia zauważa dziewczynę na balkonie zastanawia się kim jest. A gdy Sydney zaczyna śpiewać słowa jego piosenki Ridge postanawia ją bliżej poznać. Wkrótce zmiany zaczną ingerować w życie każdego z nich.

Mogę w nieskończoność wymieniać pozytywne aspekty tej opowieści. Każdy dopracowany szczegół, każdy niebanalny bohater i wyjątkowa historia - składają się na wyjątkową całość od której nie sposób się oderwać. Nie wspominając o tym, że nawet po skończeniu lektury historia wkradła się do mojej głowy jeszcze na wiele dni.

Sydney i Ridge to bohaterowie, których los od razu zajmuje myśli. Obydwoje są niezwykle prawdziwymi postaciami, z ludzkimi i rzeczywistymi problemami oraz uczuciami od których nie da się uciec. Zazwyczaj bywa tak, że każda, nawet dobra historia miłosna, wprowadza do lektury naiwną bohaterkę i nudnego bohatera. Tutaj tego nie spotkacie. Sydney zaskakuje dojrzałością, racjonalnością i ogromną siłą. Mimo, że na jej drodze stanęły niedozwolone uczucia a pokusa, która im towarzyszyła była niezwykle silna, dziewczyna potrafiła spojrzeć w oczy prawdzie i wybrnąć z sytuacji. Ridge to również postać o której warto wspomnieć, bo bohater taki jak on pojawia się raz na długi czas. Po pierwsze - zabija urokiem osobistym i muzyką, która w czasie lektury płynęła w moich żyłach, po drugie - potrafi stawić czoła problemom, rozwiązać je i podjąć decyzję najlepszą dla wszystkich. Oczywiście nie zawsze wszystko szło po ich myśli, bo gdyby tak było, historia nigdy nie nabrałaby tempa, ale to co ich spotkało innym bohaterom wymknęłoby się z rąk, natomiast oni poradzili sobie z fabułą przechodząc moje najśmielsze oczekiwania.

Mogłoby się wydawać, że książki o miłosnej tematyce z góry stoją na przegranej pozycji - zawsze przewidywalne, momentami przesłodzone opowieści o nierzeczywistych wydarzeniach. Hoover przełamała ten schemat i pozwoliła, by jej historia płynąc swobodnym rytmem nabrała realnych kształtów, wpuściła do fabuły powiew świeżości i opisała historię niejednokrotnie wyciskającą z oczu łzy. Wszystko stanowi harmonijną całość, w pełni doskonałą i zajmującą myśli. Jednak to co najpiękniejsze to wspólny projekt autorki i Griffina Petersona - bohaterowie książki Hoover wspólnie tworzyli melodie i pisali teksty a muzyk współpracujący z autorką napisał na tej podstawie soundtrack. Słuchając tych piosenek wraz z pojawiającym się w lekturze tekstem miałam wrażenie, że muzyka płynąca ze słuchawek wypełnia mnie od środka a historia nabiera na znaczeniu. To bezsprzecznie najlepsze połączenie i najdoskonalszy pomysł jaki mógł się pojawić - w perfekcyjnie wykonanej całości okazał się niesamowitym efektem końcowym.

"Nie cierpię swoich uczuć. I nie cierpię swoich wyrzutów sumienia. Jedne i drugie prowadzą ze sobą ciągłą wojnę, a ja nie jestem pewna, ku czemu powinnam się skłaniać."

"Maybe Someday" to absolutnie najlepsza książka tego roku. Nie mam pojęcia jakich sztuczek używa na swoich czytelnikach Hoover, ale póki potrafi nimi tak dogłębnie trafić do mojego serca nie muszę ich znać. Lektura dostarczyła mi wiele emocji - śmiałam się i płakałam, a przez łzy kibicowałam bohaterom z całych sił. Ale to towarzysząca mi muzyka sprawiła, że zakochałam się w całości. Czegoś takiego jeszcze nie było i myślę, że już nigdy nie będzie, bo tak doskonała powieść zdarza się tylko raz. Wszystkim, bez najmniejszego wyjątku - gorąco polecam.