"Chłopcy" Jakub Ćwiek

"Chłopcy" Jakub Ćwiek, Wyd. SQN, Str. 306

Nie przepadam za historią Piotrusia Pana. Uwielbiam za to fabuły na bazie bajek. I jestem wielką fanką intrygujących interpretacji. Walcząc ze sprzecznościami zapomniałam na moment, że Piotruś to Piotruś i oddałam się zupełnie nietypowej lekturze. 

"-Im później nauczysz się bać, ksiądz - Kruszyna dobył noża i rozejrzał się za jakimś patykiem - tym później dorośniesz."

Bajka Disneyowska zawsze ma swoje wyidealizowane granice, których przekraczać nie wolno. Poza Jakubem Ćwiekiem, który odważnie zburzył wszystkie granice i z chłopców panujących w Nibylandii zrobił prawdziwych chuliganów. No dobrze, może nie tak do końca, bo kiedy trzeba potrafią być sympatyczni i całkiem uroczy. Jednak gdzie podziewa się główny dowodzący - słynny Piotruś Pan? Dlaczego chłopcy mieszkają w Drugiej Nibylandii? I najważniejsze - dlaczego słodki Dzwoneczek wcale taki słodki nie jest?

Gdyby intrygująca okładka nie rzuciła się Wam w oczy, na ostatnich stronach - a nawet i podczas lektury - poznacie obrazkową wersję bohaterów, którzy na pierwszy rzut oka niewiele wspólnego mają z potulnymi chłopcami, którzy nigdy nie dorosną. Charyzma, mocny charakter i wyrazistość ponad normę? Gdyby tylko! Bohaterowie tej historii to postacie jakich jeszcze nie spotkałam: zadziorne chłopaki pod skrzydłami Dzwoneczka - a może mamy? - którzy wiecznie szukają guza.

Taka interpretacja bajki zdecydowanie nie nadaje się dla najmłodszych. Obecni chłopcy zapomnieli o marzeniach wiecznego dzieciństwa zmieniając się w dorosłych mężczyzn o umysłach nibylandzkich bohaterów. Chętni do zabawy, zawsze z przyjemnością coś popsują, zniszczą, ba! zdemolują. A to wszystko z pełnym dynamizmem, prędką akcją i niebanalnym rozwiązaniem sprawia, że dorosły czytelnik na moment zapomina o bajkach i przenosi się w zupełnie inny świat dorosłych dzieciaków z - bynajmniej - nieocenzurowanym słownictwem. Nie tylko bójki są w tej historii na porządku dziennym, bo gdy przyjdzie do przepychanki słownej - cały świat staje na głowie.

"- Gotowy?
W odpowiedzi rudy chłopiec wyjął nóż z ust i z całej sił wrzasnął:
- BANGARANG!"

To właśnie nazywa się dobra historia - jeśli autor potrafi zmienić moje nastawienie do nielubianej bajki z dzieciństwa jedną wyjątkową interpretacją - z miejsca ma we mnie swojego fana. "Chłopcy" to dla mnie jedno wielkie zaskoczenie, ale jakie pozytywne! Właśnie takiej książki szukałam: zupełnie nietypowej, pełnokrwistej, bez zasad i reguł. Akcja mknie na przód zdecydowanie za szybko, bo niemal nie zauważyłam, kiedy historia dobiegła końca. Myślę, że polecanie tej książki jest czynem zupełnie zbędnym - Chłopcy boleśnie zatroszczą się o tych niechętnych lekturze.

Seria Chłopcy:

Chłopcy | Chłopcy 2. Bangarang | Chłopcy 3. Zguba | Chłopcy 4. Największa z przygód

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu SQN.