"Przekroczyć granice" Katie McGarry

"Przekroczyć granice" Katie McGarry, Tyt. oryg. Pushing the Limits, Wyd. Muza, Str. 496

"Najgorszy rodzaj płaczu to nie ten, który wszyscy widzą - zawodzenie szlochem na ulicy, rozdzieranie szat. Nie, najgorzej jest, kiedy szlochem zanosi się dusza, i bez względu na to, co się zrobi nie sposób jej ukoić. Jej część więdnie i staje się blizną na tym fragmencie, który przeżył."

Echo kiedyś miała wszystko - uwielbiana w szkole i sławna poza nią, kochana przez wszystkich dziewczyna bez wad. Dziś to już nie ta sama osoba. Wycofana, z dziwnymi bliznami na rękach ucieka od swoich przyjaciół, którzy swoją drogą nie chcą mieć z nią nic wspólnego. Z kolei Noah stanowi jej zupełne przeciwieństwo - przystojny i niebezpieczny drwi sobie z życia. Bo nie ma powodu, by angażować się w cokolwiek. Łączy ich jedno - chęć powrotu do normalności.

Tak oto powróciliśmy do powieści, w której mamy dwa zupełnie różne światy - Echo, która nie pamięta nic z nocy, w której na jej ciele pojawiły się blizny. Zamyka się w sobie i przebudowuje swój świat. Z kolei Noah po tragicznym pożarze docenia kruchość chwili i nie ma zamiaru być przykładnym chłopcem. Nie angażuje się też w związki, chyba że te nie wymagające ryzyka uczuciowego, na jedną noc. A jednak podstępny los łączy tych dwoje w sposób, o którym nawet by nie pomyśleli. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że obydwoje kuszą nie tylko swoją przeszłością, ale przede wszystkim osobowością, bo zarówno Echo jak i Noah budzą w czytelniku ogromną sympatię już na samym wstępie.

Historia należy do tych, gdzie dwójka obcych sobie ludzi na samym początku nie darzy się wielką sympatią. Echo żyje we własnym świecie innym zupełnie od tego, w którym funkcjonuje Noah. Same ich postacie sugerują, że nie mogą mieć ze sobą wiele wspólnego. A jednak od wzajemnej niechęci przechodzą do sympatii, aż w końcu bardzo powoli - doceniają wzajemnie obecność tej drugiej osoby. To chyba najlepsza część historii - ta cudowna więź, która pojawia się między nimi.

Przede wszystkim nie spodziewałam się, że historia okaże się tak poruszająca. Nie jest to typowa opowieść o miłości między dwójką zagubionych ludzi. To historia odnajdywania siebie i zapominania o tragicznej przeszłości. W dodatku pojawia się problem akceptacji od strony społeczeństwa, wyobcowanie i potężna potrzeba miłości, bezpieczeństwa, która jednocześnie sprawia, że bohaterowie obawiają się zaangażować. Bo co jeśli to się nie uda i zamiast miłości pojawi się jeszcze więcej cierpienia? Autorka poruszyła wiele ważnych kwestii, ale najbardziej doceniłam przedstawienie braku zaufania do innych w przypadku głównych bohaterów. Polubiłam bohaterów na tyle, że ich sytuacja mocno odbiła się również na moich emocjach i żyłam ich życiem przez całą lekturę, na własnej skórze odczuwając wszystko to co dotykało bezpośrednio Noah czy Echo. Dawno nie czytałam historii, w którą tak mocno mogłabym się zaangażować.

Wzruszająca, urocza i piekielnie wciągająca - taka jest historia książki "Przekroczyć granicę". Zupełnie nie spodziewałam się, że taka niepozorna powieść tak mocno do mnie trafi. Jestem pod wielkim wrażeniem i zupełnie nie wiem co powiedzieć - to nie jest wyłącznie historia o miłości, to coś znacznie znacznie głębszego. Wciąga na całego, hipnotyzuje i na długo pozostaje w pamięci!

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Muza.