"Moje życie obok" Huntley Fitzpatrick

"Moje życie obok" Huntley Fitzpatrick, Oryg. My Life Next Door, Wyd. My Life Next Door, Wyd. Zysk i S-ka,Str. 450

"- Poza nadzieją, że to żelki magiczne? - odzywam się. - Nie mam pojęcia."

Są powieści młodzieżowe, które trafiają do czytelnika prosto w jego serce. Takie o których szybko się nie zapomina i które chciałoby się czytać w nieskończoność, za każdym razem będąc nieświadomym tego, co czeka na nas na kolejnych stronach. "Moje życie obok" Huntley Fitzpatrick idealnie się w tym odnajduje.

Powieść powinna być zwykłą historią miłosną, przynajmniej wszystko na to wskazywało. Przy obecnej fali typowych książek młodzieżowych nie spodziewałam się niczego wielkiego po tej lekturze, ale nie ukrywam, że jednak gdzieś w głębi serca miałam ochotę na coś zupełnie nieoczkowanego, co porwie mnie na całego. I tak właśnie się stało, bo już przy pierwszych stronach przepadłam bez reszty. Przede wszystkim to historia, która intryguje już na samym początku a klimat tajemniczości i wiszącego w powietrzu sekretu utrzymuje się do ostatniej strony, po drodze jeszcze niejednokrotnie zaskakując czytelnika. W połowie lektury przeżyłam spory szok rozwiązaniem wydarzeń, ale to finał zburzył mój świat na moment i sprawił, że nie wiedziałam co powiedzieć. Tego się nie spodziewałam i za to ogromnie dziękuję autorce, bo sprawiło coś niesamowitego - pozwoliła, by moje lodowe serce na moment zaczęło szybciej bić.

Historia na początku wydaje się błaha i właściwie bardzo typowa - Samantha obserwowała Garrettów przez cały czas, nikomu tego nie zdradzając. Co nią kierowało? Może chęć poznania życia innych, a może chwila ucieczki do zupełnie innego świata. Jednak to spotkanie z Jase'm Garrettem wszystko zmieniło. Dosłownie wszystko, bo od tej pory życie bohaterów zaczęło toczyć się zupełnie nowymi torami. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że stereotypowe postacie zagubionej dziewczynki i silnego mężczyzny gdzieś się rozmywają i pozwalają nareszcie pokazać się z pozytywnej strony zwykłym bohaterom. Samantha marzy o tym, by na chwilę zamienić się miejscami i należeć do rodziny, która jest jej całkowitym przeciwieństwem. Z kolei Jas jest tak uroczy i uczuciowy, że nie wyobrażam sobie by ten chłopak mógł zmienić się w mroczną postać jaką znamy we wszystkich powieściach New Adult. Tutaj tego nie ma - jest strata, jest ból, pojawiają się trudne wybory, wątpliwe przyjaźnie i obecny jest również strach przed tym, by zaufać komuś po raz kolejny. A w tym wszystkim dwójka zagubionych młodych dorosłych, rzeczywistych i bardzo wiarygodnych pod względem swojej kreacji.

Wiecie co w tej książce jest najlepsze? Pomijając oczywiście piękną historię, rewelacyjnych bohaterów i masę emocji? Styl autorki. Każde zdanie przekonywało mnie o tym, że Huntley Fitzpatrick pisząc swoją powieść żyła życiem  bohaterów, bo i ja przez to przenosiłam się do jej świata jako niemy i bardzo zachwycony obserwator. To nie jest tak, że ta książka smuci czy przywołuje melancholijny nastrój. Właściwie to wręcz przeciwnie - temat wskazywałby na chwile smutku, ale dialogi pomiędzy bohaterami są zabawne i bystre, więc humoru w tej historii absolutnie nie brakuje.

Uwielbiam takie lektury - błyskotliwe, zaskakujące, pełne humoru i przy tym troszeczkę poważne. Nie da się jej oprzeć, bo autentyczność i czar, jaki bije z książki "Moje życie obok" oczaruje każdego czytelnika. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści i jedyne czego żałuję to tego, że tak szybko się skończyła. Jak to jest śledzić czyjeś życie obok? Jeśli szukacie książki z która będziecie mogli się utożsamić i na moment zmienić się w bohaterów czytanej lektury - gorąco polecam!