"Pax" Sara Pennypacker

"Pax" Sara Pennypacker, Tyt. oryg. Pax, Wyd. IUVI, Str. 296

Historia zamknięta między stronami "Małego księcia" zachwyciła mnie w dzieciństwie i ten zachwyt nie minął aż do dziś, kiedy jako dorosły człowiek świadomie dokonuję wyborów i interpretuje świat na swój własny sposób. Jedna dziecięca lektura prowadziła mnie przez wiele trudnych wyborów i nie ukrywam - zawsze chętnie wracałam do tej powieści. Dlatego gdy pojawiły się pierwsze zapowiedzi książki "Pax" trochę się przeraziłam. Kto wie co z tego wyniknie, skoro we współczesnym świecie powielanie dobrych książek jest głównym grzechem wielu autorów? Ale coś podświadomie podszeptywało mi, że to będzie dobra książka i popełnię wielki błąd, jeśli się na nią nie zdecyduję. Więc zaryzykowałam.

I wiecie co? Ryzyko się opłaciło. Tak poruszającej historii nie czytałam już od dawna. I nie chodzi mi tutaj wcale o wyciskacz łez jakich w literaturze nie brakuje, ale o powieść subtelną, lekką - poruszającą swoim kunsztem i klasą. Bo to właśnie główny atut tej powieści: prostota i elegancja, które swobodnie wkraczają do świata czytelnika i za nic nie zamierzają opuszczać jego podświadomości, nawet na długo po skończonej lekturze.

Głównym bohaterem jest mały chłopiec, dzieciak, który przeżył w życiu zbyt dużo jak na dwunastolatka, ale ma w sobie taki pokład determinacji, że właściwie kłody rzucane przez życie pod jego nogi, wcale nie są mu straszne. Rany! Nawet nie wiecie jak trudno było mi czasami czytać o jego życiu, o tym co obecnie robi, bo historia napisana jest bardzo dobrym stylem - takim leciutkim, subtelnym, jak powiew wiatru. Nie ma właściwie mocnych scen, nie ma dramatów, nie ma akcji, która szarpie czytelnika na strzępy, ale są wydarzenie i są - to przede wszystkim - wypowiedzi, które powalają na kolana. 

Czytajcie między wierszami, zajrzyjcie poza wyznaczone ramy, a historia "Paxa" zburzy Wasz świat. To powieść pełna ukrytych znaczeń i symboli otaczającego nas świata - ból samotności, siła braterstwa, wojna, głód, strach. Bywały momenty, w których niespodziewanie przełykałam gorzkie łzy, bo same cisnęły się do oczu. Nie tylko dlatego, że samotny lis błąkał się po ciemnym lesie i tęsknił za swoim przyjacielem. Bywały momenty, że ze szczęścia nie mogłam przestać się uśmiechać. Nie tylko dlatego, że siła przyjaźni ma tutaj pierwszorzędne miejsce. Pozwólcie tej książce zmienić Wasz świat, a gwarantuję, że właśnie to uczyni. Jedna niepozorna historia, a tak wiele definicji skrajnych emocji.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu IUVI.