"Królowa Tearlingu" Erika Johansen

"Królowa Tearlingu" Erika Johansen, Tyt. oryg. The Queen of the Tearling, Wyd. Galeria Książki, Str. 496

"Prawdziwego bohatera poznaje się po tym, że najbardziej heroicznych czynów dokonuje w tajemnicy. Nigdy o nich nie słyszymy. A jednak, moi przyjaciele, jakimś cudem o nich wiemy."

Seria Eriki Johansen od dawna była moim czytelniczym wyzwaniem. Mnóstwo pozytywnych recenzji, niewiele słów krytyki - czy można przejść obojętnie obok książki, która zbiera takie opinie?

Fantastyka nie jest moją mocną stroną, więc zawsze mam poczucie niepewności w momencie rozpoczynania serii z tego gatunku. Nie wiem na co mogę liczyć, nie wiem czy przypadnie mi do gustu i czy - przede wszystkim - będę miała odwagę kontynuować lekturę mimo niepewnego początku. W przypadku serii Królowa Tearlingu nie miałam takiego problemu - wciągnęłam się do wykreowanego przez autorkę świata od pierwszych stron i zaczęłam dostrzegać same zalety fabuły. Przyznaję, że mimo dystansu do fantastyki cenię sobie mnóstwo powieści z gatunku, dlatego mam pewne wytyczne, którymi się kieruje, a ta powieść zakwalifikowała się w każdym aspekcie - dobrej fabuły, intrygującej akcji i zdecydowanie wartej polubienia głównej bohaterki.

Kelsea Raleigh - dziewczyna, która otrzymała rolę wiodącej postaci spisała się na medal. Została stworzona od samego początku, z całym bagażem życiowych doświadczeń, charyzmą i paletą niezłych cech charakteru, które stworzyły z niej pewną siebie dziewiętnastolatkę. Jej postać bardzo szybko przypadła mi do gustu, bo pierwsze strony przywołują jej smutną rzeczywistość - dorastającej w oddali od rówieśników dziewczynki bez wiedzy o otaczającym ją świecie. Nic dziwnego, że czuje strach w momencie, gdy Królewska Straż przybywa by zabrać ją na koronowanie jej jako królową Tearlingu. Dziewczyna nie ma łatwo a jednak nie poddaje się, nie popada w skrajną rozpacz - zaczyna próbować poukładać sobie życie na swój sposób. A jeśli bohaterka, w dodatku ta, która skupia na sobie całą uwagę, jest dynamiczna, szczera, rządna przygód - czy można jej nie polubić?

Erika Johansen wykreowała świat bez granic, który porywa czytelnika w wir przygody. Autorka z każdym najmniejszym detalem stworzyła swoją rzeczywistość od podstaw, gdzie otrzymałam wszystko co najważniejsze - historię Tearlingu, głęboki świat przedstawiony i bohaterów: szczerych, rzeczywistych, pełnowymiarowych. Widać w tym wszystkim lekkość i swobodę, które zachęcają do kontynuowania lektury i przez to nie ma się najmniejszej ochoty opuszczać nowo poznany Tearling. Historia tego świata, z zasadami, legendami, wartościami moralnymi mocno konkuruje z samą kreacją bohaterów, bo trudno jednoznacznie stwierdzić co jest lepiej dopracowane - tło czy same postacie. Oparta na fantastycznej historii opowieść o mieście, w którym niemal wszystko może się wydarzyć wplata również żywy przykład palety charakterów, w której każdy otrzymał ściśle określoną rolę - czarnego charakteru lub pozytywnej postaci. Ale nie zawsze można to rozpoznać na pierwszy rzut oka, bo w grę wchodzi także gra pozorów, przemiana, dynamiczny rozwój czy wewnętrzne rozterki bohaterów.

Moje obawy wobec tej serii zupełnie nie znalazły poparcia, a teraz - już po skończonej lekturze mogę śmiało napisać: to naprawdę zaskakująco dobra powieść. Najbardziej podoba mi się sam fakt, że to absolutnie nie jest lektura młodzieżowa! Jest w niej zbyt dużo domysłów, zaangażowania, działania, by móc zakwalifikować ją do lekkich historii dla młodzieży. To zdecydowanie pełnowymiarowa powieść o stu twarzach, która zaskakuje na każdym kroku, wciąga do rozgrywek o władze i własną walkę o przetrwanie. Głęboka, ponadczasowa, o wielkiej sile przebicia. Nie można przejść obok niej obojętnie!