"Czereśnie zawsze muszą być dwie" Magdalena Witkiewicz

"Czereśnie zawsze muszą być dwie" Magdalena Witkiewicz, Wyd. Filia, Str. 496

"Czekanie na coś, co ma się wydarzyć, niesie ze sobą więcej emocji niż samo wydarzenie, które może nawet okazać się rozczarowaniem."

Długo czekałam na najnowszą powieść Magdaleny Witkiewicz. W między czasie udało mi się nadrobić jej pozostałe lektury i przeczytać w końcu jedną z piękniejszych książek jakie czytałam - "Cześć, co słychać?". Wiedząc już na co stać autorkę nie mogłam doczekać się dnia premiery, by móc sprawdzić czy i tym razem powieść mnie oczaruje oraz wyróżni się na tle pozostałych nowości.

Tym razem przeniosłam się do Łodzi, gdzie mieści się malowniczy dworek z urokliwą historią w tle. To on w pewnym sensie przejął rolę bohatera lektury, bo choć stanowił jedynie tło dla rozgrywanych wydarzeń - był obecny wszędzie, w historii, w pamięci bohaterów i w przeszłości, którą właściwie sam zapoczątkował. Uwielbiam podobne motywy w literaturze, gdzie występują stare domostwa skrywające liczne sekrety, dlatego ucieszyłam się, że autorka po niego sięgnęła. Wiedziałam, że w jej rękach może to przerodzić się w historię wyjątkową i faktycznie tak się stało. Stary dworek w dawnych czasach był niemym świadkiem miłosnej tragedii i niezwykle emocjonalnego uczucia, które po dziś dzień  jest widmem w posiadłości. 

Tajemnicę przeszłości odkrywa powoli Zosia, główna bohaterka powieści, która otrzymała w spadku od pani Stefanii podupadającą posiadłość. Dziewczyna uciekła tutaj z Gdańska by leczyć złamane serce, ale nie martwcie się - nie zalewa się łzami i nie tonie w rozpaczy. To dziewczyna bardzo rezolutna, ciekawska świata i chętna do odkrywania tajemnic. Polubiłam Zosię za jej podejście do sytuacji, bo zamiast załamywać ręce, zakasała rękawy i ruszyła do działania. Historia dworku zajęła myśli dziewczyny i sprawiła, że ta powoli zaczęła zapominać o swoich problemach. Angażując się w odkrywanie tajemnicy z dawnych lat nie zauważyła także, że na jej drodze powoli zaczął pojawiać się Szymon - człowiek pełen sprzeczności, który pokazał jej jak naprawdę powinna wyglądać miłość.

Magdalena Witkiewicz po raz kolejny udowodniła, że zwykła historia miłosna w jej rękach zmienia się w coś zupełnie niezwykłego. Od jej najnowszej książki - podobnie jak od pozostałych - po prostu nie można się oderwać. Wszystko w tej lekturze wydaje się być na swoim miejscu: dopracowani, bardzo wiarygodnie bohaterowie, emocje pojawiające się na każdej stronie i akcja, która z miejsca intryguje i wciąga na tyle, że czytelnik od razu chciałby poznać zakończenie tej historii. Jednak to powrót do przeszłości stał się dla mnie najciekawszym motywem tej powieści - autorka w bardzo obrazowy i jednocześnie subtelny sposób pokazała przeszłą historię o miłości, która wydarzyła się w dawnych czasach a jednak żyje do dziś. Powrót wstecz okazał się zbawienny nie tylko dla Zosi, bo jak się okazało jest w tej opowieści pewna lekcja, warta wykorzystania.

"Czereśnie zawsze muszą być dwie" to dojrzała, pełnowymiarowa powieść o emocjach. To one wiodą tutaj prym i to od nich czytelnik uzależnia się od pierwszych stron. Wydaje mi się, że to jedna z lepszych książek w dorobku autorki. Bohaterowie swoimi postawami odzwierciedlają podejście do świata wielu z nas a na ich przykładzie możemy odnaleźć prawdę kryjącą się między wierszami. I choć jest to przede wszystkim powieść o wyjątkowo pięknej miłości, nie zapominajmy, że autorka wplata w treść swoich książek także mnóstwo ponadczasowych prawd. Co w życiu najważniejsze? Odpowiedź znajdziecie w lekturze najnowszej książki Magdaleny Witkiewicz, a pewne jest jedno - na pewno się nie zawiedziecie.