Premierowo: "Noc ślepowrona" Adam Brookes

Autor: Adam Brookes

Tytuł: Noc ślepowrona

Tytuł oryginału: Night Heron

Wydawnictwo: Muza

Liczba stron: 479

Debiutancka powieść "Noc ślepowrona" to thriller połączony z nutą sensacji, akcji, pościgu, śledztwa i sporej dawki intryg - to gra, w której zwycięzca zgarnia wszystko.

Li Huasheng, więzień 5995 w obozie karnym nazywany jest Fistaszkiem. Po dwudziestu latach odsiadki udaje mu się zbiec i przedostać na wolność. Przedziera się przez pustynne tereny północno - wschodnich Chin i dociera do Pekinu. Musi nawiązać kontakt ze swoimi dawnymi mocodawcami, dla których szpiegował dwadzieścia lat temu. Jednak zbiegowi nie jest łatwo wtopić się w tłum. Na każdym kroku spotkać można stróżów prawa. Li jest w posiadaniu dokumentów, które niedługo staną się jego kartą przetargową - ujawnienie informacji w zamian za pomoc wydostania się z Chin. Kontaktuje się z angielskim dziennikarzem Philipem Manganem i dociera do ludzi z Secret Intelligence Service. Okazuje się jednak, że dokumenty Fistaszka są warte o wiele więcej, niż mógł do tej pory przypuszczać.

"-Co mu powiedziałeś?

-Żeby się odwalił, szpieg zasrany.

Tak po prostu?

-Tak po prostu."

Bohaterów tej książki jest wielu - chiński szpieg, brytyjski dziennikarz, służby specjalne i cała masa pobocznych bohaterów. Każdy z nich wyposażony jest w indywidualne cechy nadające danej postaci realnych form. Muszę przyznać, że kreacja bohaterów, szczególnie głównego Fistaszka - absurdalny pseudonim doskonale kontrastuje z mocną postacią - wypadła w książce naprawdę dobrze. Li Huasheng, czyli więzień 5995 raz budził moją chorą ciekawość związaną z chęcią poznania jego losów, raz wywoływał strach by znowu przywołać niechęć. Stanowi przykład idealnej kreacji bohatera, który otrzymał wszelkie możliwe cechy idealnie pasujące do odgrywanej przez niego roli. Podobnych postaci - wywołujących w czytelniku wiele skrajnych emocji - jest w tej książce wiele.

Tematyka książki nie należy do tych łatwych. Można pogubić się nie tylko w nazwiskach postaci, ale i samej fabule, która jest bardzo zawiła i często prowadzi w ślepe zaułki. Wątków jest mnóstwo i chociaż autor zauważalnie starał się nie komplikować za bardzo sprawy, to jednak tych komplikacji pojawiło się sporo. Uwielbiam takie książki, gdzie akcja goni akcję i do końca nie wiadomo, któremu bohaterowi można ufać. Jeśli do tego dołączy jeszcze fabuła, która nie pozwala zasnąć otrzymujemy zestaw doskonały. Książka Brookes'a jest właśnie takim idealnym połączeniem. I chociaż w głównej mierze króluje tutaj intryga, do której odkrycia zaangażowałam się całkowicie, nie jest to łatwy świat. Autor nie owija w bawełnę - jeśli ma ochotę naszpikować swoich bohaterów przekleństwami, pozbawić ich ogłady, nadać zwierzęce cechy - robi to. Używa przy tym mocnego, acz plastycznego i płynnego języka przez co czyta się błyskawicznie, a w dodatku można pozwolić sobie na dość głęboką wizualizację scen.

"Wiosną orchidee, jesienią chryzantemy

I tak na wieczność; do kresu czasu."

Lektura tej książki była dla mnie wielką przygodą. Mocne, autentyczne sceny, ciężki klimat z nutą strachu i rosnąca na każdej stronie ciekawość to jedynie pomniejsze atuty. Książa już przy pierwszych stronach wciągnęła mnie do swojego brudnego świata i do samego końca nie miałam ochoty go opuszczać. Jestem pod wielkim wrażeniem.

Ocena: 5/6

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Muza.