"Niepiękna" Madeline Sheehan

"Niepiękna" Madeline Sheehan, Tyt. oryg. Unbeautifully, Wyd. Czwarta Strona, Str. 374

"- Szczęśliwa - dokończyłam bez tchu. Byłam tak podekscytowana, że omal nie wyszłam z siebie."

Danny i Ripper nigdy nie spodziewali się, że ich drogi przetną się w tak zaskakującym miejscu. Oboje doskonale wiedzieli do czego zostali powołani i znali własne priorytety, więc nikt nie przypuszczał, że jedno spotkanie wywróci ich świat do góry nogami. Ale uczucie jakie rodzi się między nimi nie ma nic wspólnego z subtelną miłością, która rozczula serce. To seria niefortunnych wydarzeń, która rozkłada na łopatki i zagrzewa o boju. Łącząca tych dwoje więź przypomina walkę na śmierć i życie, w której nie ma wygranych ani przegranych. Tylko czy to możliwe? 

Sheehan napisała powieść, która wzbudziła wiele kontrowersji. Z jednej strony "Niepokorna", czyli pierwszy tom cyklu wywołał burzę pozytywnych opinii, ale z drugiej pojawiły się też słowa oburzenia. Wcale się nie dziwię, bo to historia tylko dla wybranych. Drugi tom jest dokładnie taki sam, co śmiało mogę przedstawić jako znak rozpoznawczy twórczości autorki - powołuje ona do życia bardzo dynamicznych bohaterów, porywczych, żywiołowych, którzy nie boją się ostrych słów i jeszcze ostrzejszych czynów. Może budzić to wiele sprzecznych emocji - z jednej strony nie można oderwać się od losów bohaterów, ale z drugiej jednak ma się świadomość, że całość mocno balansuje na granicy dobrego smaku.

Niewątpliwie to dobrze przemyślana historia. Podobnie jak pierwsza powieść wprowadza nas do świata motocyklowych gangów, w których członkowie mają sobie wiele do zarzucenia i gdy przychodzi do konfrontacji dwóch drużyn - lepiej nie stać im na drodze. To brutalny świat ludzi, którzy żyją nim od zawsze i dlatego dobrze się w nim odnajdują. Danny ze swoją słodyczą burzy mury tego schematu i próbuje wykluczyć się z gangu, choć to trudne zadanie, gdy ma się za ojca samego przywódcę. Gdy na jej drodze pojawia się Ripper, trudno powiedzieć czy to szczęście czy tylko pechowe zrządzenie losu. Ich relacja w żaden sposób nie przypomina uroczego, nastoletniego zauroczenia, bo jest dokładnie taka sama jak świat w jakim funkcjonują - porywcza i budząca zgorszenie. A jednak wciąż ma się ochotę na więcej.

Seria Madeline Sheehan wywołuje pożar, który ugasić może tylko kolejna porcja przygód bohaterów. Jest w tej historii coś takiego, co nie pozwala jej odłożyć choćby na minutę, jakby od tego zależało nasze życie. A przecież tak nie powinno być, bo to książka idąca ramię w ramie ze zgorszeniem. Nie ma co ukrywać - to bardzo niegrzeczna historia i mam wrażenie, że to dopiero początek. Autorka fantastycznie zakończyła wątek dwójki bohaterów z pierwszego tomu i tym samym pokazała, że ma pomysł na swoje historie. Więc pozostaje pytanie - czym zaskoczy nas w kolejnym tomie?