"Żółwie aż do końca" John Green

"Żółwie aż do końca" John Green, Tyt. oryg. Turtles All the Way Down, Wyd. Bukowy Las, Str. 300

"Ludzie też bywają beztroscy."

Z książkami Johna Greena różnie u mnie bywa. Zasłynął historią "Gwiazd naszych wina" i mnie również nią do siebie przekonał. Pamiętam, ze wylałam podczas lektury tej książki morze łez i pomyślałam sobie, że to autor, który jeszcze nie jeden raz mnie zachwyci. następnie zaczęłam czytać wszystkie jego książki i niestety już nigdy nie poczułam tego samego co podczas pierwszej powieści. Właściwie z czasem miałam wrażenie, że wciąż na nowo czytam o tym samym, jakby Green uchwycił się jednego schematu i wciąż interpretował go na nowo. W dobry stylu, z pomysłem na bohaterów, ale ile można?

Nie ukrywam, że byłam ogromnie ciekawa jak tym razem wybroni się autor. Czy zaciekawi tak jak w przypadku "Papierowych miast" czy kompletnie rozczaruje jak w książce "10 raz Katherine". Okazało się, że wrócił czas dobrej formy autora, może nie najlepszej, ale na pewno wartej poznania. Najnowsza powieść opowiada o parze nastolatków odbiegającej intelektem od swoich rówieśników. Przypomina to trochę konstrukcję z "Gwiazd naszych wina", ale autor właśnie z tego słynie - jego postacie są intensywnie wyrysowane na tle całej fabuły, niemal przesadzone w swojej mądrości i przepełnione wielkimi aspiracjami. Aza podejmuje się wyzwania jakie stawia przed nią zaginięcie milionera - Russella Picketta. Wraz z przyjaciółką próbuje zbliżyć się do jego syna Davisa, którego już kiedyś poznała na letnim obozie. Dziewczyna zrobi wszystko by dowiedzieć się prawdy o zaginionym, szczególnie że nagroda jest nie byle jaka. 

Trudno jest nie skupiać całej uwagi na bohaterach. Aza robi wszystko by być idealna we wszystkim - dobra uczennica, córka a nawet detektyw. Nie ujawnia nikomu, że czuje się czasami źle ze sobą i chciałaby po prostu, przez jedną chwilę, być zwykłą dziewczyną. John Green podjął się trudnego tematu pisząc o nim od strony bardzo sprawdzonej - sam, tak jak jego bohaterka, cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. I muszę przyznać, że to najlepszy motyw tej powieści: autor z precyzją oddał targające główną bohaterką problemy, pokazał jak wielką sprawą jest ta choroba i ile trzeba włożyć wysiłku, by żyć normalnie. W otwarty i bardzo obrazowy sposób autor wszedł do głowy Azy i wyjaśnił dlaczego dziewczyna czasami nie potrafi się powstrzymać, skąd pojawia się przymus powtarzania niektórych rzeczy i dlaczego nerwica natręctw staje się piekłem na ziemi.

Niestety sam motyw przewodni w postaci śledztwa nie jest już tak zachwycający. Temat odchodzi gdzieś na drugi plan zepchnięty przez dialogi pomiędzy bohaterami na wzór powieści Greena wypełnione mnóstwem mądrości i niemal przesadnej patetyczności wobec niektórych wydarzeń wychodzącej z ust głównych bohaterów. Miliarder zaginął a Aza zaślepiona wizją wysokiej narody próbuje drążyć temat, ale wychodzi je to słabo. Wiele razy podczas lektury zastanawiałam się czy warto było w ogóle tworzyć ten wątek, bo został potraktowany po macoszemu, niedopracowany ukazywał dziury i niedociągnięcia przez co wypadł blado na tle samej choroby Azy, która intryguje czytelnika i skupia na sobie całą jego uwagę.

Green wrócił, w dobrej formie i z wartą historią, ale wciąż nie powala mnie na kolana. "Żółwie aż do końca" to jedna z lepszych książek tego autora mimo wciąż powielanego schematu.Bez wątpienia to bardzo osobista powieść Johna Greena i myślę, że właśnie w tym tkwi jej potencjał. Mnie do siebie przekonała i wciąż będę powtarzać, że autor wcale nie jest taki zły. Dobrze się czyta, można śmiało polubić bohaterów - fanom i nie tylko polecam.