"Kwitnący krzew tamaryszku" Wanda Majer-Pietraszak

"Kwitnący krzew tamaryszku" Wanda Majer-Pietraszak, Wyd. Muza, Str. 560

Napisana lekkim stylem powieść obyczajowa o sile kobiecej przyjaźni to nowa propozycja książki pani Wandy.

Jasia mieszka w Szwecji i prowadzi firmę, która zapewnia jej wymarzoną stabilność finansową i dostatnie życie. Iwona to aktorka, której kariera już dawno odeszła w niepamięć. Barbara dziś wesoło wspomina nieżyjącego już męża, który potrafił przysporzyć jej za życia wiele zmartwień. Maria to malarka, która po wyjściu za mąż musiała zapomnieć o swojej pasji. Tak właśnie wygląda fabuła tej książki - cztery kobiety otwierają się przed czytelnikiem i odkrywają historię swojego życia.

"Gdy spotyka nas coś, co można nazwać wyrokiem losu, myślimy, jak to możliwe? Dlaczego ja? A los odpowiada pytaniem na pytanie - a dlaczego nie ty? Na ciebie padło jak w dziecięcej wyliczance, entliczek, pentliczek na ciebie bęc!"

Każda z bohaterek ma swoje własne problemy, smutki i radości z którymi musi się zmierzyć. Różnorodność cech każdej z nich pozwala na poznanie zupełnie nowych postaci, dzięki czemu fabuła nie zmierza w stronę monotonni.  Różnice charakteru są ciekawe, ale miejscami trochę przerysowane, przez co postacie nie do końca osadzone są w rzeczywistych ramach. Bywały momenty, w których próby utożsamienia się z poszczególną bohaterką kompletnie mi się nie udawała. Tutaj króluje przede wszystkim siła przyjaźni, która przetrwała długie lata - i ona owszem - jest jak najbardziej widoczna.

Przyjemnie czyta się o sile przyjaźni na dobre i złe, której nic nie jest w stanie przerwać. W tym przypadku pojawiła się kobieca solidarność - pełna emocji i determinacji. Bohaterki zmierzyły się z różnymi sytuacjami, mniej lub bardziej traumatycznymi, jednak zawsze mogły liczyć na siebie. Niezachwiana przyjaźń pomiędzy paniami goszczącymi na łamach tej książki naprawdę mnie poruszyła i miejscami nawet zazdrościłam im tej pewności do drugiej osoby. Akcja rozgrywa się w Garbatce, najczęściej zaglądając do domu Marii - dotykając problemów straty, miłości, ludzkiego dobra i tęsknoty po utracie bliskich.

"A ja myślę, że nie warto trzymać wszystkiego w sobie... dla siebie, jeżeli można z kimś się podzielić."

Oczekiwałam, że fabuła zauroczy mnie swoją szczerością, przedstawi świat taki jaki jest naprawdę - z jego codziennymi problemami i troskami. Niestety moje oczekiwania zostały zaspokojone tylko w połowie, ponieważ miejscami rzeczywista fabuła kierowała się na bajkowe, przesłodzone tory. Owszem, miło czyta się o szczęśliwych rozwiązaniach, ale nie w każdej sytuacji jest to możliwe. 

"Kwitnący kwiat tamaryszku" polecam szczególnie fanom lekkich i niezobowiązujących opowieści obyczajowych. Historia o zagubionych kobietach nie do końca mnie przekonała, ale doceniam urok, który się w niej kryje. Siła i przyjaźń kobiet mogą wzbudzić wiele emocji, dlatego zwolennikom podobnych historii - polecam.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Muza.