"Obsydian" Jennifer L. Armentrout

"Obsydian" Jennifer L. Armentrout, Tyt. oryg. Obsidian, Wyd. Filia, Str. 442

"Obsydian" to pierwszy tom serii Lux w pierwszoosobowej narracji. Powiem szczerze - kiedy pierwszy raz usłyszałam o kolejnej książce z paranormalnym romansem machnęłam na nią ręką, kompletnie się nią nie interesując. Po czasie spotkałam jedną pochlebną recenzję, później drugą, trzecią aż zderzyłam się z falą wychwalającą "Obsydian" pod niebiosa. Powiedzcie sami, jak można się oprzeć takim zachwytom?

Początek okazał się typowy - młoda, główna bohatera ze swoją pierwszoosobową narracją wprowadza się do małego miasteczka i poznaje zabójczo przystojnego chłopaka. Katy jest jednak bohaterką, której nie da się nie lubić. Po pierwsze, bardzo łatwo przyszło mi utożsamienie się z jej postacią, bo dziewczyna ma swój blog, recenzuje książki i kocha czytanie w dodatku jej ulubionym gatunkiem (o ironio!) są paranormalne romance. Po drugie Katy to dziewczyna z pazurem, wie czego chce, logicznie myśli i powala odwagą o czym mogłam się przekonać już w drugiej połowie książki. Kiedy wprowadza się wraz z mamą do małego miasteczka, w który nigdy nic się nie dzieje nie załamuje rąk, bierze się do pracy i organizuje mieszkanie wraz z ogródkiem a później siłą rzeczy staje twarzą w twarz z drugim głównym bohaterem - Daemonem. Zabójczo przystojny i bezczelnie arogancji typ bohatera, którego charyzma powala na kolana najtwardsze czytelniczki.

"- Jesteś dupkiem. Mówił... ci to ktoś wcześniej?
- Och, Kotek, każdego dnia mojego błogosławionego życia."

Wszystko w tej książce jest nie tak. Miała być typowa, w końcu tak sugerował początek, prawda? Miała okazać się tylko lekkim, może nawet nudzącym paranormalnym romansem bez ładu i składu. Ale im większego rozpędu nabierała akcja tym więcej wkradało się do fabuły intrygujących i całkiem pomysłowych scen. Daemon to arogancji typ, który otwarcie okazuje swoją niechęć w stosunku do Katy, a ta z kolei nie pozostaje dłużna i w rezultacie do książki zakradło się mnóstwo konkretnych ale i zabawnych dialogów z sarkazmem, ironią i wielką dawką pewności siebie. Bezsprzecznie błyskotliwe dialogi okazały się najmocniejszą stroną lektury. Kolejnym przykładem na to, że typowość to rzecz ulotna jest fakt, że gdyby nie Dee - urocza, błyskotliwa, przemiła bliźniaczka Daemona dwójka głównych bohaterów ominęła by się szerokim łukiem i nigdy nie weszła w konfrontację. Zazwyczaj bywa tak, że para klei się do siebie już przy pierwszym spotkaniu, a tutaj potrzebny był solidny bodziec, jeśli nie mocny kopniak, który nakierował dwójkę na siebie a właściwie Dee i tak nie wiele zyskała, bo ani Daemon ani Katy nie rzucili się na siebie wygłodniale do ostatnich stron, tak oto psując kolejny schemat i pozostawiając mnie w wielkiej niepewności. Wszyscy bohaterowie okazali się fantastycznie wykreowani, logicznie myślący, pewni siebie, zdolni do wszystkiego i intrygujący.

"Obsydian" mogłabym chwalić cały dzień, ale w blasku chwały autorka mogłaby osiąść na laurach i zapomnieć, że w jej książce pojawiły się jednak pewne niedociągnięcia. Fabuła jest wciągająca, akcja szybka a opisywane sceny intrygujące, jednak poza wątkiem romantycznym, który romantyczny nie okazał się wcale fabuła nie przedstawiła nic szczególnego. Oczywiście, pojawił się paranormalny motyw i to całkiem zgrabnie wyjaśniony, przemyślany i wprowadzający dozę tajemniczości, ale opisując fabułę mogę użyć tylko dwóch słów - dużo i nic. Działo się wiele, bohaterowie zderzyli się z licznymi przygodami, ale nie przyniosły one większego rozwinięcia przez co łatwiej zakwalifikować tą książkę do gatunku obyczajowego, niż kina akcji. W dodatku fabuła urywa się w połowie, co całkowicie mnie rozbroiło, bo zasiadłam do skończenia lektury a po dwóch stronach przywitał mnie koniec. Okazało się, że pozostała część książki to wybrane fragmenty rozdziałów z perspektywy Daemona - pomysłowa sprawa i ukłon autorki w stronę czytelników, co bardzo doceniam.

"- Następne pytanie?
- Czemu jesteś takim wielkim dupkiem?
- Wszyscy muszą być w czymś dobrzy,nie?
- Cóż, nieźle ci idzie."

Nie zrozumcie mnie źle. Są minusy, jak w każdej normalnej książce i myślę, że tego nie da się uniknąć. Mimo wszystko "Obsydian" to inteligentna, wciągająca i miejscami zabawna historia, która całkowicie mnie pochłonęła. Fantastyczni bohaterowie, błyskotliwe dialogi i zakończenie obiecujące godne rozwinięcie. Czego chcieć więcej? Ze swojej strony - polecam.

W serii "Lux": 

Obsydian | Onyks | Opal | Origin | Opposition