"Uwięzieni" Hilary Norman

"Uwięzieni" Hilary Norman, Tyt. oryg. Caged, Wyd. Prószyński i S-ka, Str. 310

Sam Becket i jego żona Grace to bohaterowie, którzy fanom twórczości Norman są znani z pozostałych części cyklu. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z detektywem i jego przyjaciółmi, niestety nie do końca udane.

Ktoś porywa szczęśliwie zakochane pary, odbiera im godność mordując i wystawiając do wglądu przypadkowej publiczności nagich i sklejonych w wybranych przez mordercę miejscach. Nikt nie wie dlaczego dochodzi do porwań właśnie tych ludzi i co może być punktem łączącym nieszczęśników. Wiele tropów okazuje się ślepą uliczką, ale świadkowie nie zawsze mówią prawdę. Okazuje się, że każdy ma sekrety o których nie chce mówić.

"Ja też cię kocham. Bardziej niż kiedykolwiek. [...] I to było najcudowniejsze."

Bohaterów tej książki, wszystkich - nawet czarne charaktery - cechuje wielka empatia, pobłażliwość i stoicki spokój połączony z wyrozumiałością. To niestety ciągnie za sobą przerysowane postacie, miłość jak z bajki i w części utopijny świat. Szybko polubiłam Sama i Grace oraz całą ich rodzinę i przyjaciół, ale to nie zmienia faktu, że patrzyłam na to wszystko z przymrużeniem oka. Bohaterowie swoimi postawami prezentują ideały do których się dąży, ale które nie zawsze są na wyciągnięcie ręki. Norman sprawiła, że w jej historii pojawiły się postacie, które - Jak Sam czy Grace - potrafią odnaleźć się w każdej sytuacji, to nie stanowią realnych odzwierciedleń prawdziwych postaci.

Przeważnie jest tak, że chociaż wychodzi cykl kryminalny łączący poszczególne książki wybranymi bohaterami - najczęściej członkami policji - to każdą książkę można czytać osobno. W przypadku książki Hilary Norman w teorii również mogło tak być, dlatego zdecydowałam się właśnie na środkowy tom cyklu, jednak w praktyce wypadło to zupełnie inaczej. Autorka wplotła do fabuły wiele faktów z życia bohaterów, które miały miejsce w poprzednich tomach a okazały się na tyle istotne, że czasami zaczynało mnie to drażnić. O wielu wydarzeniach po prostu nie miałam najmniejszego pojęcia i mogłam się ich jedynie domyślać lub po prostu odnaleźć pierwszy tom i zacząć właśnie od niego czytanie. To nawet częściowo kolidowało z rozwiązaniem zagadki, bo w pewnym momencie zaczęto brać pod uwagę kogoś, kto był kluczowym bohaterem w poprzednich tomach.

"Trzeba będzie wybrać następców [...]. Zdecydować, które ze szczurząt będą żyć, a które umrą. Potęga i chwała."

Chociaż mam wiele zastrzeżeń do tej książki to muszę oddać autorce, że styl ma niesamowity. Ciągle coś mi przeszkadzało, coś denerwowało a mimo wszystko wciągnęłam się w fabułę i wcale nie chciałam szybko zakończyć przygody z tą historią. Czyta się szybko, lekko i z dużym zainteresowaniem. Niestety rozwiniecie fabuły nie idzie z tym w parze. Autorka rozpoczęła wiele wątków, które miały mieć jakieś powiązanie ze śledztwem, kluczyła pomiędzy nimi niemal do ostatnich stron i nawet dostarczyła odpowiedzi związane z wszystkimi ślepymi uliczkami, ale wiele z nich nie miało kompletnie żadnego sensu ani jakiegoś większego znaczenia dla sprawy. Ich zadaniem było robienie sztucznego tłumu. W dodatku rozwiązanie kluczowego wątku mordercy nie przyniosło ze sobą większego zaskoczenia, bo potwierdziły się jedynie moje - niemal pewne - przypuszczenia.

"Uwięzieni" to dobra książka dla fanów kryminałów, którzy szukają jedynie rozrywki a nie liczą na przyspieszone bicie serca. Zwolennicy twórczości Norman i zaznajomieni z poprzednimi tomami cyklu również nie powinni poczuć się rozczarowani jeśli liczą na dalsze rozwiniecie losów Sama i Grace. Dla pozostałych niestety lektura okaże się niewystarczająca, tak jak dla mnie. Choć przyznam, że być może, kiedyś w przyszłości sięgnę po pierwszy tom serii, choćby dla samego stylu autorki i zaspokojenia ciekawości jak to wszystko się zaczęło.