"Nie tacy oni straszni" Federica Bosco

"Nie tacy oni straszni" Federica Bosco, Tyt. oryg. Non tutti gli uomini vengono per nuocere, Wyd. Prószyński i S-ka, Str. 

Najpierw pojawił się intrygujący opis, a tuż za nim pierwsze kilka stron lektury obiecujące ciekawą i błyskotliwą opowieść z humorem. Jednak dzielnie broniłam się przed wpadaniem w zachwyt już na początku, bo dobry star nie zawsze oznacza podobne rozwinięcie. Teraz, już po lekturze, wiem, że pierwsze wrażenie nie zawsze musi być błędne. Książka Bosco to doskonała komedia romantyczna - idealna na pochmurne dni!

"– O co chciałaś mnie zapytać?
– Masz może ze dwa opakowania valium na zbyciu?"

Cristina ma trzydzieści dwa lata, nudnego i niezdarnego chłopaka, ciepłą posadkę w lokalnej telewizji, otyłego kota i ekscentrycznego brata bliźniaka. Dobrze nie jest, ale nie można narzekać, bo w końcu życie nigdy nie było piękne prawda? Wszystko toczy się swoim powolnym i przewidywalnym rytmem do czasu, kiedy chłopak odchodzi, kot ucieka a mieszkanie i praca ulatniają się w zaskakującym tempie. Pozostaje tylko jedno rozwiązanie - wprowadzić się do brata. Jak ona to przeżyje?

Jedno jest pewne - to lektura, która zapewni dawkę niezbędnego śmiechu każdemu czytelnikowi. Bohaterka pisze z przekąsem, dotyka trudnych tematów z nutą drwiny i ironii, a przygody Cristiny kieruje na tak absurdalne i jednocześnie oczywiste tory, że nie sposób się nie uśmiechać. Aż rozbolą policzki! 

Cristina jest niezwykle zabawna, dumna z tego, że nic jej nie wychodzi i kompletnie nieporadna życiowo. A jednak skupia na sobie uwagę czytelnika, zjednuje jego sympatię i rozpościera wokół siebie pozytywną atmosferę, która przyciąga jak magnes. Nic jej w życiu nie wychodzi, nic się nie udaje a mimo to dzielnie zadziera głowę do góry i brnie na przód mimo wszystko - bo właściwie co ma do stracenia?

Co zaskakujące, ciężko rozgryźć poczynania bohaterów tej opowieści. Na początku przypuszczałam, że natknęłam się na kolejną banalną i do bólu przewidywalną historię o nieporadnej życiowo bohaterce. Nic bardziej mylnego! Najpierw starałam się przewidzieć co też mnie może czekać na kolejnej stronie, a później, kiedy kompletnie mi się to nie udawało jedynie trzymałam kciuki za Cristinę, żeby już nie wpadała w kolejne tarapaty - po cichu prosząc, żeby było ich jeszcze więcej. Uśmiech nie schodził mi z twarzy, zaskoczenie trzymało w napięciu do samego końca, który niestety jako jedyny dał się przewidzieć, ale nie okazał się kompletnie wyrwany z kontekstu, co uważam za wielki plus.

 Fabuła na pierwszy rzut oka wydaje się prosta i właściwie o niczym. Pojawia się zakręcona bohaterka i jej kompletnie nieprzewidywalna rodzina, ale w gruncie rzeczy to jedynie bohaterowie, którzy mieli rozładować napięcie i wprowadzić chwilę oddechu. W książce odnalazłam wiele prawd, o których warto pamiętać a jednocześnie nie zanudziłam się przy tym na śmierć, bo przy rodzinie Cristiny jest to po prostu nie możliwe. Jednocześnie w czasie lektury towarzyszyło mi wiele emocji - obowiązkowa radość, ale i zaciekawienie oraz chęć ingerencji w fabułę i otworzenia oczu głównej bohaterce. Zatem nie wszystkie typowe komedie romantyczno-obyczjaowe muszą być z góry nudne i przegrane.

" -Jesteś nieznośny, wiesz? Nie cierpię cię!

 – Nieprawda, uwielbiasz mnie! To jak? Do jutra? – Robi smutną minkę. – Też obetnę sobie grzywkę!

– Głupek!"

"Nie tacy oni straszni" to przesympatyczna, zabawna i niezwykle błyskotliwa lektura dla każdego. Bosco zaprezentowała opowieść o tym, że po burzy zawsze wschodzi słońce, a wszystkie problemy z biegiem czasu odchodzą w niepamięć. To doskonała lektura dla każdej kobiety, podnosi na duchu i dostarcza niezapomnianych wrażeń. Polecam!

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.