"Z popiołów" Martyna Senator

"Z popiołów" Martyna Senator, Wyd. Czwarta Strona, Str. 336

"Czasami diabeł przybiera postać anioła tylko po to, żeby zwabić człowieka w sam środek piekła."

Powieści z gatunku New Adult szturmem wdarły się do serc wielu czytelników, zdobywając uznanie i przekonując, że w przyszłości podobne historie będą tylko lepsze. Patrząc na skalę światową nie wątpię w te obietnice, jednak interesują mnie również te książki, które wyszły spod pióra naszych rodzimych autorów. Do tej pory niewiele było polskich książek z tego gatunku, ale od niedawna pojawiają się propozycje co raz ciekawsze i wartościowsze. Bez wątpienia jedną z nich jest nowa propozycja od Martyny Senator.

Mrok i pustka to wyznaczniki pierwszych stron powieści. Sara, główna bohaterka otoczyła się poczuciem klęski i pielęgnowała je przez tak długi czas, że nic nie było wstanie przebić jej pancerza. Do czasu pojawienia się Michała, chłopaka zdeterminowanego i pewnego siebie, który - niestety - nie był zwiastunem niczego dobrego. Miał jedynie zaszkodzić dziewczynie i sprawić, że na nowo powrócą wszystkie te uczucia, o których tak bardzo chciała zapomnieć. Czy słusznie? Tego nie wiem, bo kłębiące się w głowie bohaterki sprzeczne sygnały skutecznie uniemożliwiały mi zrozumienie sytuacji już na starcie, ale wraz z biegiem fabuły co raz bardziej zdawałam sobie sprawę, że autorka idealnie oddała postać głównej bohaterki i nadała jej wiarygodności. Dzięki temu polubiłam dziewczynę niemal od pierwszej strony i z wielką ciekawością śledziłam rozwój wypadków.

Trochę inaczej było z Michałem. Nie od razu go polubiłam, chociaż właściwie nie miałam powodów. Idealny w każdym calu wydawał się zbyt... bajkowy? Jakby wysłany przez los na to by uporać się ze złą czarownicą i odbić z jej rąk uwięzioną księżniczkę. Ta otoczka idealizmu nie pozwoliła mi do końca dać wiary w rozgrywane wydarzenia, bo z jednej strony miałam pokiereszowaną przez los zagubioną dziewczynę, a z drugiej chłopca bez wad. Na całe szczęście jak się okazało grę pozorów Michał opanował do perfekcji. Autorka podążając tropem New Adult nadała swoim bohaterom charakterystyczną cechę tego gatunku - przeszłość, która nie pozwalała o sobie zapomnieć i przypominała, że problemy leżą zagrzebane głęboko w nas samych.

Jeśli mam być szczera nie odnalazłam w tej historii nic nowego. To prosta, typowa powieść o miłości dwójki osób przekonanych, że nie należy im się szczęście. Nawet powiedziałabym, że mimo całego wszechobecnego mroku - słodka jak cukierek. Ale pierwszy raz nie uważam, żeby był to minus dla książki a wielki pozytyw idealnie pasujący do rozgrywanych wydarzeń. Czasami i takie książki są nam potrzebne a w połączeniu z wiarygodnymi bohaterami, obrazowymi wydarzeniami i wszechobecnymi uczuciami nie sposób nie polubić tej historii. To ciepła, lekka i życiowa powieść o bólu i zatraceniu własnych wartości, poszukiwaniu siebie w obliczu drugiej osoby i dążenie do szczęścia, mimo przeciwności, za wszelką cenę. 

"Z popiołów" to urokliwa historia dwóch zranionych dusz, pełna ciepłych słów i sentencji, o których warto pamiętać. Autorka opisała historię dwójki bohaterów, którzy niczym feniks z popiołu odradzają się zapominając o dramatach przeszłości, zabliźniając rany i przeganiając mrok. W obliczu prostych wydarzeń przedstawiła losy przyjaźni i miłości, pisząc książkę która trafi do serca każdego czytelnika o romantycznej duszy. Polecam!