"Surogatka" Louise Jensen

"Surogatka" Louise Jensen, Tyt. oryg. The Surrogate, Wyd. Burda Książki, Str. 400

"Zawsze dostajemy to, na co zasługujemy."

Wiele dobrego czytałam na temat powieści Louise Jensen, ale tak się złożyło, że nie miałam okazji wcześniej przeczytać żadnej z jej powieści. "Surogatka" najnowsza powieść autorki okazała się zatem idealnym wyborem i z ciekawością podeszłam do lektury, o której zrobiło się głośno jeszcze przed premierą.

Fabuła opowiada o małżeństwie, które mimo pozornego szczęścia bez dziecka czuje się niepełne. Kat i Nick są szczęśliwi, co szybko rzuca się w oczy postronnemu obserwatorowi. Jednak ani Nick w swojej pracy, ani Kat w fundacji założonej przez jej męża i jego przyjaciela nie są w stanie w pełni oddać się temu co kochają. Wszystko zmienia się z dniem pojawienia dawnej przyjaciółki kobiety. Pojawia się myśl o tym, by zaangażować w macierzyństwo surogatkę i tym sposobem ominąć żmudną drogę adopcyjną. I kiedy wszystko jest na dobrej drodze ku szczęściu, małżeństwo zaczyna przeżywać kryzys. On kłamie, ona popada w paranoję. Czy na tym można zbudować prawdziwą rodzinę?

Louise Jensen zaskoczyła mnie połączeniem aktualnego obecnie tematu z motywem prawdziwego thrillera. Chociaż pierwsze strony na to nie wskazują wraz z biegiem akcji pojawia się napięcie od którego nie da się uciec - czytelnik zaczyna przeczuwać, że w szczęśliwej rodzinie źle się dzieje na co wskazują nawiązania do przeszłości. Szybko się okazuje, że to demony z dawnych lat zaczynają kiełkować w sercach bohaterów i burzyć ich pozorny ład. To dodaje powieści pazura, pojawia się dreszcz nieświadomości i całość ładnie buduje się w kategorii thrillera psychologicznego działającego na podświadomość czytelnika.

Są też minusy. Główna bohaterka nie od razu zjednuje sobie sympatię czytelnika, ponieważ jej paranoidalne myśli potrafią być męczące. Węszenie spisku tam gdzie go nie ma czasami potrafi dać w kość, a w tym przypadku to burzy wszechobecne napięcie, bo skupiałam się częściej na nic nie wartych wynurzeniach głównej bohaterki zamiast na konkretnie poprowadzonej akcji. Jak się okazało to zabieg przemyślany przez autorkę, bo wraz z rozwojem wydarzeń wszystko się wyjaśnia, ale pozostaje pewien niesmak do postaci, która przecież od początku miała być ostoją dla czytelnika. Na całe szczęście autorka wie jak zaradzić kryzysowi, bo wiszące w powietrzu napięcie i delikatna dramaturgia skutecznie odwracają uwagę czytelnika.

"Surogatka" ma potencjał i to wykorzystany. Kłamstwa oplatają fabułę niczym bluszcz, którego za nic nie można się pozbyć a wraz z kolejno przeczytaną stroną pojawiają się rozwiązania jakich nikt się nie spodziewał. Jednak najjaśniejszym punktem powieści jest finał, który pozostawił w mojej głowie lekki chaos - zupełnie nie spodziewałam się rozwiązania jakie otrzymałam. Przyglądając się powieści Louise Jensen z dystansu nie uważam, by była to powieść z najwyższej półki, ale czyta się ją dobrze i szybko a dla samego finału można przymknąć oko na niedociągnięcia. Chętnie wrócę do wcześniejszych powieści autorki, bo w duecie z kubkiem gorącej herbaty takie powieści sprawdzają się idealnie.