"Druga szansa" Katarzyna Berenika Miszczuk

"Druga szansa" Katarzyna Berenika Miszczuk, Wyd. Uroboros, Str. 330

"- Dobrze się czujesz?
- Boże! - ryknęłam i podskoczyłam do góry.
- Wystarczy Adam. - Stojący przede mną chłopak wzruszył ramionami."

Pojęcie drugiej szansy może kojarzyć się wyłącznie z czymś pozytywnym. Prawda? Z nadzieją na lepsze jutro. Odbudową tego co utracone. Pewnym krokiem w przyszłość. A co jeśli jest inaczej?

Miałam przyjemność przeczytać wiele powieści autorki - zarówno debiutanckiej serii o wilkołakach, jak i tych znacznie późniejszych, dzięki którym zdobyła prawdziwe uznanie. Wiele razy przekonałam się więc, że najlepszą specjalnością autorki jest jej poczucie humoru: wiele zabawnych scen w jej powieściach wspominam do dziś, bo są idealnym lekarstwem na poprawę humoru. "Druga szansa" jest tego najlepszym przykładem.

Wszystko rozpoczyna się bardzo tajemniczo. Julia budzi się w szpitalu, nieświadoma wcześniejszych wydarzeń ani tego, jak się tu znalazła. Nie poznaje nawet siebie w lustrzanym odbiciu. Podobno straciła pamięć w pożarze, w którym zginęła jej rodzina. Dlatego trafiła właśnie tutaj, do ośrodka Druga Szansa, gdzie pacjenci mogą dojść do siebie po tragicznych wydarzaniach. Nie jest to jednak możliwe, bo w towarzystwie Julii wciąż pojawia się kobieta, która nieustannie wróży dziewczynie śmierć. Są też tajemnicze zjawiska i szepty, które trudno wymyślić. Czy to wszystko dzieje się naprawdę?

W tej powieści dzieje się tak dużo, że trudno czasami powiedzieć czy to o czym czytamy jest prawdą w historii czy zaledwie wymysłem głównej bohaterki. W końcu to dzięki niej otrzymujemy fantastyczny i niemal namacalny klimat tajemnicy, która wciąż wisi w powietrzu. Julia zamiast zdrowieć, czuje się co raz gorzej - widzi rzeczy, których prawdopodobnie nie ma, słyszy głosy, które nie mają prawa bytu. Jej opiekunka mówi, że to normalne, a chłopak z którym się zaprzyjaźnia wiele razy zmienia zdanie. Jak zatem nie zwariować przy napływie tylu sprzecznych sytuacji? Jak odnaleźć się w tej rzeczywistości? Odpowiedź jest prosta - niewiele analizować a jedynie w pełni delektować się lekturą.

To powieść, która śmiało może zaliczyć się do najlepszych książek autorki. Pomysłowa, przemyślana, w pełni dopracowana. Zaskakująca przede wszystkim niebanalną kreacją głównych bohaterów, choćby na przykładzie Julii i Adama - dziewczyny, która przeczuwając że może wariować nie poddała się ani na minutę i chłopaka tak charyzmatycznego i zaskakującego w swoich działaniach, że miejscami niemal bezczelnego. Ale bez względu na ich zachowania w danych momentach (bo ich postawy pod wpływem leków zmieniały się jak w kalejdoskopie) zawsze kibicowałam tej dwójce ile sił, tak dużym obdarzając ich zaufaniem i sympatią.

Lekkość, swoboda i poczucie humoru to kolejne atuty powieści. Bez nich ta książka nie byłaby taka sama. Ciężki klimat tajemnicy, niemal psychodeliczna atmosfera i pomieszanie jawy oraz snu przekładają się na pędzącą akcję i nieoczekiwane zwroty, które podsycają poczucie całkowitego zagubienia. To wszystko napisane w charakterystycznym dla autorki, bardzo swobodnym stylu sprawiło, że powieść przeczytałam jednego dnia. 

"Druga szansa" to książka, którą czyta się z wielką przyjemnością. Wciągająca na całego, pomysłowa i miejscami zabawna zabiera nas w podróż, w której wszystko jest możliwe. Już dawno nie bawiłam się tak dobrze podczas lektury i żałuję, że to już koniec. Na szczęście w głowie wciąż pozostaje mi zakończenie, którego absolutnie się nie spodziewałam. Życzę sobie i Wam znacznie więcej tak dobrych powieści!