Zwykle bajki kończą się szczęśliwie. Ale w prawdziwym życiu trzeba zawalczyć o happy everafter.
Anna Szafrańska stworzyła nieszablonową historię, w której każdy bohater otrzymał konkretną rolę. Miłość okazała się tutaj nie tyle wyznacznikiem szczęścia co pasmem niepowodzeń z którym wszyscy musieli dość na swój sposób do ładu. I właśnie to nadało bieg historii - proza życia, która potrafi być bardzo przewrotna.
Drugi tom przygód Majki i Kajetana okazał się ścisłą kontynuacją wcześniejszych wydarzeń, więc bez zachowania chronologii ani rusz. Jednak jeśli lubicie dobrze napisane powieści obyczajowe z mocnym naciskiem na prawdziwe życie oraz miłością bardziej skomplikowaną niż wydaje się to na pierwszy rzut oka, zapewniam, że lektura miło Was zaskoczy. Anna Szafrańska poprowadziła całość w bardzo emocjonalny sposób, zbliżyła czytelników do losów swoich postaci i pozwoliła abyśmy sami spróbowali postawić się na ich miejscu.
Majka i Kajetan nie mieli łatwego startu. Dostali silną lekcję zaufania, które na szczęście tylko ich ku sobie zbliżyło. Niestety nie każdy życzy im szczęścia, więc wciąż pozostają na ich drodze ludzie, którzy zrobią wszystko, by ich skłócić. Musieli radzić sobie z iluzją pozorów i budować swój związek tylko na bazie tego co sami czują, odsuwając się od podszeptów i mądrych rad. A świat celebrytów, pozorów i targowisko próżności, czyli otoczenie Kajetana, wcale im tego wszystkiego nie ułatwiało.
Fabuła bardzo ładnie pokazuje skrajności naszego świata. Z jednej stronie obserwujemy uczucie, które rozwija się w swoim tempie i rokuje na wyjątkowy związek, z drugiej widzimy okrucieństwo świata, zawiść i ludzką bezczelność, które zrobią wszystko, by rozbić to co dobre. W tle przewija się wiele ponadczasowych lekcji, mądrości a nawet subtelnych rad, ale nie w sposób nachalny a bardziej zmuszający do czytania między wierszami, czyli czeka na nas nie tylko wielowymiarowa kreacja bohaterów, ale i fabuła składająca się z licznych warstw.
"Happy Ever After" to lepsze zakończenie przygód bohaterów niż mogłabym przypuszczać. Powieść napisana z pomysłem, dużym odniesieniem do tego co otacza nas na co dzień a także jakże potrzebnym zabarwieniem szczęśliwego zakończenia, do którego przecież każdy z nas dąży na swój sposób. Anna Szafrańska zbudowała historię z przesłaniem jednocześnie składając na nasze dłonie piękny romantyczny obraz pozbawiony lukrowej otoczki.
Mam oczywiście w planach bo pierwszy tom był świetny.
OdpowiedzUsuń