Nie kocha ten, kto mówi o miłości, ale ten, kto trwa przy tobie wbrew nadziei...
Sięgając po powyższą książkę nie spodziewałam się, że aż tak przypadnie mi do gustu. Wiedziałam na co stać autorkę i w dodatku lubię jej styl, ale tym razem wydaje się, że przeszła samą siebie, albo to ja tak mocno utożsamiłam się z bohaterami, ponieważ przeczytałam całość w jeden wieczór i rozmyślałam o wydarzeniach jeszcze długo po zamknięciu strony.
Książki, filmy i cały świat z każdej strony uderzają w nas definicją prawdziwej miłości. Tylko czy na pewno dla każdego z nas znaczy ona dokładnie to samo? Jesteśmy inni, potrzebujemy różnych bodźców, mamy odmienne oczekiwani i dążymy do własnych osiągnięć. Nie łatwo więc do jednego worka wrzucić oczywistą definicję szczęśliwego zakończenia a każdy z nas zasługuje na to, by szukać własnej drogi do zrozumienia, nawet jeśli nie podoba się ona innym.
Przekonała się o tym główna bohaterka powieści, Paula. Kochała swojego męża nad życie i nawet po jego śmierci nie mogła zapomnieć o tym co czuła do Łukasza. Topiła swoje smutki w barze i próbowała uciszyć emocje przygodami na jedną noc, ale nic z tego nie działało na dłuższą metę. Na szczęście miała u swojego boku Artura, przyjaciela Łukasza, który zawsze służył jej ramieniem do wypłakania, nawet jeśli jego dziewczyna nie popierała tej głębokiej relacji. I słusznie, bowiem między Paulą a Arturem zaczęło kiełkować coś co nigdy nie powinno mieć miejsca. A później spadła na nich wiadomość, której zupełnie się nie spodziewali...
Krótka fabuła, która wciąga na całego, w dodatku tak przemyślana i poprowadzona w ciekawy sposób! Ogromnie polubiłam głównych bohaterów, których emocje odbijały się również w mojej głowie i miałam nadzieję, że znajdą oni wspólne porozumienie, ale wszystko wywróciło się do góry nogami, gdy autorka wymyśliła twist zdecydowanie warty pochwały! Wydarzyło się coś co skutecznie namieszało w historii, dodało pędu fabule i na nowo ukierunkowało Paulę oraz Artura, ale to wszystko było potrzebne, żeby zrozumieli co w ich życiu liczy się najbardziej.
"Byłeś serca biciem" to zaskakująca książka, która dostarczyła mi mnóstwa niespodziewanych wrażeń. Rozsądna, logicznie poprowadzona i pozwalająca spojrzeć na świat oczami bohaterów. Pisana prozą życia, ze świadomymi emocjami, która otula nas niczym ciepły kocyk. Lena M. Bielska pisze dobrze, jej wcześniejsze książki również przypadły mi do gustu, ale najnowsze dzieło autorki według mojego prywatnego rankingu uznaję za jej najlepszą odsłonę.
nie wiem czy dla mnie...
OdpowiedzUsuń