Porywająca historia rodzinna, w której miłość i samotność splatają się w labiryncie życia.
Bardzo lubię prozę Natalii Thiel, ponieważ koi nerwy, wpływa na wyobraźnię i porywa do świata bohaterów na wiele niezapomnianych godzin. To moje trzecie spotkanie z jej twórczością i równie imponujące jak poprzednie.
Autorka pisze w tematyce obyczajowej, ale łączy z tym wiele innych wątków. Pojawiają się motywy społeczne, romantyczne, kwestie moralne a także koncentracja wokół indywidualnej jednostki, jej praw do szczęścia i ucieczki od narzucanych zasad. Z lekkością i swobodą Natalia Thiel kreuje opowieść pełną kolorów, emocji oraz uniesień, angażuje czytelnika we wszystko co dzieje się dookoła, jednocześnie zachęcając nas do próby postawienia się na miejscu głównej bohaterki. Dopracowane detale uwiarygadniają dzieła a drugoplanowe postacie mające w wydarzeniach swój nie mały udział idealnie wpisują się w złożoną powieść, której warto przyjrzeć się z bliska, także czytając pomiędzy wierszami.
Wiktoria Korbielewiczówna powraca do rodzinnego Korbielewa w atmosferze skandalu. Odrzuciła zaloty wszystkich chętnych, więc prawdopodobnie czeka ją staropanieństwo. Na szczęście Helena, matka dziewczyny, przedsiębiorcza dusza i konkretna kombinatorka nie spocznie, nim nie osiągnie zamierzonego celu. Decyduje się zeswatać córkę z hrabią Rzeskim, ale pozostałe dzieci również będą koncentrowały jej uwagę. Na domiar złego pojawi się ktoś inny na pierwszym planie, ktoś kto zburzy względnie wypracowany porządek.
To prosta powieść opisująca życie zwykłych ludzi a jednak czyta się ją z zapartym tchem. Autorka porusza wiele ważnych tematów, pisze o samotności, poszukiwaniu własnego miejsca w świecie, o odwadze, determinacji w drodze do realizacji własnych marzeń a także o procesie dojrzewania, który nie zawsze jest łagodny. Pojawiają się tajemnice, rodzinne sekrety, które nie powinny wyjść na światło dnia oraz zwykłe ludzie słabostki. Doskonale potrafimy zrozumieć bohaterów, postawić się na ich miejscu oraz wyobrazić problemy z jakimi się mierzą, ponieważ autorka uchwyciła całość w niezwykle plastyczny, realistyczny sposób, nadała swojej historii konkretnych ram i dopieściła szczegóły tak, by do niczego nie można było się przyczepić. Naprzeciw siebie stają blichtr i elegancja oraz prostota życia a w tle przewijają się rodowe tajemnice, przemijające lata, porywy serca oraz trudne do przeanalizowania emocje, czyli otrzymujemy wybuchową mieszankę w której każdy odnajdzie coś dla siebie.
"Odcienie samotności" to opowieść o samotności, o licznej rodzinie, która nie daje poczucia przynależności oraz o marzeniach, planach, działaniach. Książka pisana z pasją i zaangażowaniem co widać na każdej stronie a także bogata w refleksje warte zapamiętania, życiowe prawdy, ponadczasowe mądrości. Natalia Thiel po raz kolejny zabiera nas w pełną uroku podróż, której nikt nie chce kończyć zbyt szybko. Autorka nabiera rozpędu, sama sobie podnosi poprzeczkę i oferuje prozę na najwyższym poziomie. Idealna do poczytania po ciężkim dniu, sprawdzająca się w duecie z kubkiem gorącej herbaty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz