Kto jest bez winy, niechaj pierwszy rzuci kamień.
Mroczna, niepokojąca, intensywna w przekazie. Kolejna odsłona Marka Stelara udowadnia, że autor w obranym przez siebie gatunku czuje się jak ryba w wodzie.
Podobno dobra historia obroni się sama, ale nie zaszkodzić nadmienić kilku pochwał, gdy po lekturze w mojej głowie pozostał chaos myśli. Uwielbiam, gdy moja wyobraźnia pracuje na długo po zamknięciu ostatniej strony a losy bohaterów nie są mi ani przez moment obojętne a w książkach Stelara zawsze mogę na to liczyć. Odpowiednio przedstawiony klimat, gęsta atmosfera niepokoju oraz postacie, które ewidentnie wiedzą więcej niż chcą powiedzieć łączą się w spójną całość trzymającą czytelnika w napięciu. Dodatkowo autor doskonale wie jak wprowadzić podprogowe motywy psychologiczne, by burzyć wszystkie nasze wstępne założenia i koncentrować uwagę na tym co wydaje się pewnikiem.
To inna odsłona autora, zupełnie nieoczywista, oparta na domysłach, nieograniczonej wyobraźni, na licznych motywach, które dopiero w finale zostają wyjaśnione. I to nie w pełni. A dodatkowo same ramy gatunku zostają przesunięte, granice się zacierają, nietuzinkowość wkrada się na pierwszy plan, gdy przychodzi nam stanąć twarzą w twarz z bohaterami i rozłożyć ich sylwetki na czynniki pierwsze. Każdy będzie skrywał własną tajemnicę, każdy zostanie postawiony w moralnej ocenie. Kto wyjdzie z tego cało?
Trudna jest to powieść i bardzo nietypowa. Nie każdy się w niej odnajdzie. Jeśli jednak ten kto lubi analizować ludzkie decyzje, związane z tym błędy oraz potencjalne konsekwencje - będzie czuł się zaintrygowany. Nocną porą wyruszamy w podróż pociągiem wraz z pewnym architektem. Jednak nie tylko jego problemy zostaną wystawione na światło dnia. Odbędziemy bowiem podróż nie tylko fizyczną, ale przede wszystkim psychologiczną, gdy wraz z nowymi kilometrami nawarstwiać się będą liczne problemy, dysputy moralne, zaskakujące decyzje. Pętla tajemniczości będzie robić się co raz ciaśniejsza a my błądzić będziemy w tym nietuzinkowym labiryncie.
Moim zdaniem "Sedno" jest bardzo intensywną analizą ludzkich słabości okraczoną solidną porcją dobrze przedstawionego klimatu. To zupełnie inna strona autora, ale również smaczna, zdecydowanie warta poznania. Zaznaczę jednak po raz kolejny - nie każdy odnajdzie się w fabule, ponieważ pełna jest ona podszeptów, niedomówień, ukrytych znaków. Thriller inny niż wszystkie, ale bardzo intrygujący, nieszablonowy, uniwersalny. Dla mnie - zaskakująco dobrze przedstawiony. Tą skomplikowaną podróż polecę tym, którzy nie boją się podjąć ryzyka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz