"Jesienne werble" Diana Gabaldon

"Jesienne werble" Diana Gabaldon, Tyt oryg. Drums of Autumn, Wyd. Świat Książki, Str. 1000

Znacie to uczucie, kiedy z wyczekiwaniem sięgacie po kolejny tom ulubionej serii? Pamiętacie uczucie, które towarzyszy Wam przy ostatnich stronach - szczęście, że mogliście poznać dalsze wydarzenia bohaterów, ale i smutek, że to już koniec? A gdyby tak ulubiona seria składała się z wielkich tomów a przygoda w niej zawarta trwała i trwała - co Wy na to?

Na początku patrzyłam na pierwszy tom serii złym okiem - wiele skrajnych opinii skutecznie pozwalało mi tkwić w niezdecydowaniu i ciągłym zastanawianiu się nad tym czy warto poświęcić jej czas. Kiedy w końcu się przekonałam i pogrążyłam w lekturze pierwszego tomu nic nie było w stanie mnie oderwać i tak pozostało do dziś, czwartej części wielowątkowej historii Claire i Jamiego.

"- Ty jesteś moją odwagą, a ja Twoim sumieniem - szepnął.
- Ty jesteś moim sercem, a ja Twoim współczuciem. "

To co nieodmiennie zaskakuje mnie w każdym tomie to doskonale skrojona i wartka akcja, która mimo licznych  wydarzeń zawsze wprowadza do fabuły coś nowego i świeżego. Czwarty tom serii zawiera w sobie całe grono różnych wątków i wydarzeń - kontynuacji tych zapoczątkowanych we wcześniejszych tomach oraz zupełnie nowych. Chociaż wszystko zapowiada smakowitą literacką przygodę to początek tej historii nie zapowiada tego wszystkiego. Najpierw pojawia się nużący początek, w który ciężko było mi się wczytać i gdyby nie pamięć wcześniejszych dobrych tomów nie dobrnęłabym do drugiej - znacznie lepszej - połowy książki.

Zatem musicie mieć na uwadze, że czwarty tom serii nie jest już tak doskonały jak początkowe części, ale z czasem rozwija się w całkiem przyjemnym stylu. Im dalej czytałam, tym częściej natykałam się na typowy styl autorki - humor, ironię i niezwykłą pomysłowość. Odniosłam wrażenie, że "Jesienne werble" okazały się słabszym tomem serii nie pod względem wydarzeń, ale pod względem stylu, jakby Gabaldon potrzebowała więcej czasu na rozwiniecie skrzydeł, bo w połowie rozpisała się na całego, powróciła w wielkim stylu i w dodatku zmiażdżyła mnie w doskonałym zakończeniu. 

"Ułożyłam się na plecach i z przymkniętymi oczami ponuro zaczęłam liczyć owce. Były to jednak szkockie owce, które zamiast dać się policzyć, wesoło brykały po cmentarzu, beztrosko kopiąc w nagrobki."

Tym razem wędrujemy do roku 1768 w którym Claire, Jamie i Ian zakładają farmę Fraser's Ridge i osiedlają się w wymarzonym domu. Karolina Północna ma okazać się spełnieniem ich marzeń. Jednocześnie w 1769 roku Brianna gnana tęsknotą za rodzicami, przenosi się w wiek XVIII i dociera do Lallybroch, gdzie mieszka siostra Jamiego. Malująca się przed nią podróż zapowiada pojawienie się licznych przygód. I tak jest w rzeczywistości - wiele wydarzeń, wiele bohaterów i wiele emocji. Miłość na łamach tej książki cechuje się wieloma barwami, które odczuć można tylko na własnej skórze a bohaterowie wyposażeni w poczucie dobrego humoru, ironię i kąśliwe dialogi zapewniają wiele zabawnych sytuacji.

"Jesienne werble" to kolejne połączenie dobrej zabawy i przygody w najlepszej formie. Wielowątkowa fabuła z historycznym zabarwieniem to zapewnienie wielogodzinnej, doskonałej zabawy i niezapomnianej przygody. Niezmiennie i z pełnym przekonaniem polecam wszystkie tomy serii, choćby dla poznania prawdziwej więzi miłości i przygód o jakich nawet się nie śniło.

Seria "Outlander":

Obca | Uwięziona w bursztynie | Podróżniczka | Jesienne werble | Ognisty krzyż | Tchnienie śniegu i popiołu | Kość z kości | Spisane krwią

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Świat Książki.